French
DeutschYamashiro (1915) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Yamashiro 24 grudnia 1934 r. | |
| Historia | |
| Położenie stępki | 20 listopada 1913 |
|---|---|
| Wodowanie | 3 listopada 1915 |
 Dai-Nippon Teikoku Kaigun | |
| Wejście do służby | 31 marca 1917 |
| Wycofanie ze służby | 25 października 1944 (zatopiony) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 39,154 ton (39,782 t) |
| Długość | 213 metrów |
| Szerokość | 30,6 metra |
| Zanurzenie | 9,7 metra |
| Napęd | |
| po zbudowaniu cztery: śruby, 24 kotły (40 000 shp) po przebudowie: 6 kotłów (75 000 shp) | |
| Prędkość | 25 węzłów |
| Zasięg | 8000 mil morskich przy prędkości 14 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 12 x 356mm/45 (6xII) 16x152mm/50 (16xI kazamaty) 8x127mm/50 16x25mm+21x25mm(1943)+66x25mm(1944) 16x13,2mm(1944) wyrzutnie torpedowe: 6x533mm (do 1932) | |
| Załoga | 1400 |
Yamashiro (jap. 山城) – japoński pancernik typu Fuso (drugi okręt tego typu to „Fusō”) z okresu I i II wojny światowej. Był pierwszym japońskim okrętem wyposażonym w katapultę dla samolotów. Nazwa pochodzi od nazwy prowincji w Japonii.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Uczestniczył w bitwie o Leyte, jako flagowy okręt admirała Shōji Nishimura. 25 października 1944, został trafiony co najmniej dwiema torpedami z amerykańskich niszczycieli w Cieśninie Surigao, mimo to płynął dalej, aż dostał się pod ogień klasycznej linii pięciu amerykańskich pancerników oraz licznych krążowników i niszczycieli. Po siedmiu minutach ostrzału próbował dokonać zwrotu i uciec, ale wówczas trafiły go kolejne dwie torpedy wystrzelone przez niszczyciel „Newcomb”. „Yamashiro” wywrócił się i w ciągu ośmiu minut zatonął. Był to ostatni pancernik ostrzelany i uszkodzony przez inny pancernik, ok. godz. 4.15 trafiło go kilka pocisków wystrzelonych z pancernika „Mississippi” pod koniec starcia. Od tej pory w historii wojen nie zanotowano już żadnego pojedynku artyleryjskiego pancerników.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- James F. Dunnigan, Albert A. Nofi, Wojna na Pacyfiku – encyklopedia, Rafał Brzeski (tłum.), Warszawa: „Magnum”, 2000, ISBN 83-85852-48-4, OCLC 749722874.