Wysoczyzna Rościsławska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wysoczyzna Rościsławska (również Wysoczyzna Rościsławicka) – (318.51) niewielki mezoregion fizycznogeograficzny stanowiący północno-zachodnie zakończenie Niziny Śląskiej. Od północnego wschodu graniczy ze Wzgórzami Trzebnickimi, od północnego zachodu z Obniżeniem Ścinawskim, a od południa z Pradoliną Wrocławską. Nazwa regionu pochodzi od wsi Rościsławice.

Jest to teren falisty o powierzchni ok. 150 km² i średniej wysokości ok. 150 m n.p.m.

Pod względem geologicznym jest to obszar monokliny przedsudeckiej, pokryty osadami zlodowaceń południowopolskich i środkowopolskich – głównie piaskami, żwirami i glinami.

W północnej części, na piaskach wydmowych rosną lasy, w części południowej jest to teren rolniczy.

Jedynym większym miastem jest Wołów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002. ISBN 83-01-13897-1.