Wyżyna Wołyńsko-Podolska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wyżyna Wołyńsko-Podolska

Megaregion	Niż Wschodnioeuropejski
Prowincja	Wyżyny Ukraińskie
Podprowincja	Wyżyna Wołyńsko-Podolska
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska – woj. lubelskie Ukraina

Wyżyna Wołyńsko-Podolska (851; ukr. Волинсько-Подільська височина – Wołyńsko-Podilśka wysoczyna) – wyżyna w południowo-zachodniej części Ukrainy, na granicy z Polską. Na wschodzie graniczy z Wyżyną Naddnieprzańską. Wysokość do 471 m (Gołogóry).

W jej skład wchodzą między innymi Wyżyna Wołyńska i Wyżyna Podolska.

Stanowi nachyloną płytę pokrytą grubą warstwą lessu. Porozcinana dolinami rzek (najgłębsza — jar Dniestru) i wąwozami na garby i grzędy.

Występują na niej lasy dębowe, stepy łąkowe i ostnicowe. Roślinność naturalna zachowała się zwłaszcza na zboczach jarów.

Główne miasta leżące na wyżynie to Lwów, Tarnopol i Winnica.