Wuerhozaur – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wuerhozaur
Wuerhosaurus
Dong, 1973
Okres istnienia: 140–99 mln lat temu
140/99
140/99
Ilustracja
Rekonstrukcja Wuerhosaurus (kształt płyt niepewny, patrz tekst)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Nadrząd

dinozaury

Rząd

dinozaury ptasiomiedniczne

Podrząd

tyreofory

Infrarząd

stegozaury

Rodzina

Stegosauridae

Rodzaj

wuerhozaur

Gatunki
  • W. homheni Dong, 1973 (typowy)
  • W. ordosensis Dong, 1994

Wuerhozaur (Wuerhosaurus) – rodzaj roślinożernego dinozaura z rodziny stegozaurów (Stegosauridae), żyjącego we wczesnej kredzie. Był jednym z ostatnich stegozaurów. Jego skamieniałości odnaleziono w Chinach[1].

Wiadomo, że jego kości miednicy, podobnie jak u innych stegozaurów, były zrośnięte, tworząc pojedynczą, płaską oraz szeroką strukturę po obu stronach zadu. Kanał rdzeniowy kręgosłupa u nasady ogona rozszerzał się i być może znajdowały się tam ośrodki nerwowe, które wspomagały utrzymanie oraz manewrowanie ogonem.

Wuerhosaurus homheni[edytuj | edytuj kod]

Wymiary: 7-8 m; ok. 4 t[2][3]

Występowanie: Chiny – Sinciang-Ujgur i Mongolia Wewnętrzna (formacje: Lianmuging i Ejinhoro)[1]; 140-99 milionów lat temu[2]

Holotyp składa się z dwóch kręgów, lewej kości łopatkowo-kruczej, obu kości ramiennych, części kości łokciowej, bloku biodrowo-krzyżowego, kości łonowej, paliczka i dwóch płyt. Paratyp to trzy kręgi ogonowe. Do W. homheni zaliczono też kręg piersiowy IVPP V6879 przypisany poprzednio do Wuerhosaurus ordosensis. Maidment i współpracownicy (2008) byli w stanie zlokalizować jedynie blok biodrowo-krzyżowy, jedną płytę grzbietową, jeden kręg piersiowy i paliczek okazu holotypowego oraz kręg IVPP V6879; nie udało im się natomiast ustalić, gdzie znajduje się reszta holotypu i paratyp[1]. Wuerhosaurus homheni był bardzo bliskim krewnym późnojurajskich, północnoamerykańskich Stegosaurus i Hesperosaurus; został nawet uznany za gatunek tego pierwszego w 2008 roku[1].

Pierwotnie zakładano, że W. homheni różnił się od innych stegozaurów kształtem płyt grzbietowych; odkryte płyty miały kształt prostokątny i nieco zaokrąglony, a nie trójkątny, tak jak u innych dinozaurów z jego rodziny (np. stegozaur, kentrozaur). Jednak Maidment, Brassey i Barrett (2015) stwierdzili, że jedyna dostępna do badań płyta okazu holotypowego jest złamana; w związku z tym kształt kompletnych płyt grzbietowych tego dinozaura jest nieznany[4].

Wuerhosaurus ordosensis[edytuj | edytuj kod]

Wymiary: 4-5 m; ok. 1,2 t[2][3]

Występowanie: Chiny - Mongolia Wewnętrzna (formacja Ejinhoro); 140-99 milionów lat temu[2]

Holotyp składa się z 3 kręgów szyjnych, 11 grzbietowych, 5 krzyżowych, 5 ogonowych, żeber piersiowych i krzyżowych i prawej kości biodrowej. Płyta kostna została znaleziona na tym samym stanowisku, gdzie holotyp[5]. Gatunek ten został uznany za nomen dubium[1]. Nazwa ordosensis pochodzi od miejsca odkrycia szczątków – Ordos[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Susannah C.R. Maidment, David B. Norman, Paul M. Barrett, Paul Upchurch. Systematics and phylogeny of Stegosauria (Dinosauria: Ornithischia). „Journal of Systematic Palaeontology”. 6 (4), s. 367–407, 2008. DOI: 10.1017/S1477201908002459. 
  2. a b c d Peter M. Galton, Paul Upchurch: Stegosauria. W: David B. Weishampel, Peter Dodson, Halszka Osmólska: The Dinosauria. Wyd. 2. Berkeley: University of California Press, 2004, s. 344–45. ISBN 0-520-24209-2.
  3. a b The Princeton Field Guide to Dinosaurs. Princeton i Oxford: Princeton University, 2010. ISBN 978-0691137209.
  4. Susannah Catherine Rose Maidment, Charlotte Brassey i Paul Michael Barrett. The Postcranial Skeleton of an Exceptionally Complete Individual of the Plated Dinosaur Stegosaurus stenops (Dinosauria: Thyreophora) from the Upper Jurassic Morrison Formation of Wyoming, U.S.A.. „PLoS ONE”. 10(10): e0138352, 2015. DOI: 10.1371/journal.pone.0138352. (ang.). 
  5. a b Dong Zhiming. A new species of stegosaur (Dinosauria) from the Ordos Basin, Inner Mongolia, People's Republic of China. „Canadian Journal of Earth Sciences”. 30 (10), s. 2174-2176, 1993. DOI: 10.1139/e93-188. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Michael Brett-Surman: A Guides to DINOSAURS. Elipsa, 2004. ISBN 83-7265-053-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]