Wstrząs kardiogenny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wstrząs kardiogenny to zespół objawów związany z niedokrwieniem lub niedotlenieniem narządów i tkanek, powstający wskutek obniżenia rzutu serca spowodowanego ciężką jego dysfunkcją, zazwyczaj skojarzony z hipowolemią i oligurią.

• zawał mięśnia sercowego
• niewydolność serca
• tamponada serca
• urazowe obrażenie serca
• zmniejszenie wyrzutu lewej komory spowodowane przez:
  • pęknięcie przegrody międzykomorowej
  • ostrą niewydolność zastawki mitralnej lub zastawek półksiężycowatych aorty
  • tętniak lewej komory
• kardiomiopatia
• zapalenie mięśnia sercowego
• odrzucenie przeszczepu serca
• przedawkowanie lub zatrucie lekami

• zimna, pokryta potem, blada skóra
• zaburzenia świadomości
• obniżenie temperatury ciała
• oddech szybki i głęboki, spłycający się
• oliguria
• tętno szybkie i słabe
• spadek ciśnienia tętniczego

• Reynolds and Hochman. Cardiogenic Shock Current Concepts and Improving Outcomes. „Circulation”. 117 ((5)), s. 686-697, (2008). DOI: 10.1161/CIRCULATIONAHA.106.613596. 
• Topalian, Simon MD; Ginsberg, Fredric MD, FACC; Parrillo, Joseph E. MD, FACC. Cardiogenic shock. „Critical Care Medicine”. (1) Suppl (36), s. S66-S74, January 2008. DOI: 10.1097/01.CCM.0000296268.57993.90. ISSN 0090-3493.