Wskrzeszanie wymarłych gatunków – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wskrzeszanie wymarłych gatunków[1] (ang. De-extinction[2]) – odtwarzanie zwierząt wymarłego gatunku, przeprowadzane metodą ich klonowania z zachowanego materiału genetycznego. Naukowcy podejmowali próby odtworzenia żołądkoroda południowoqueenslandzkiego, płaza bezogonowego z rodziny żółwinkowatych, który wymarł około 1983 roku. Próba ta nie powiodła się[1], podobnie jak i przeprowadzona w 2003 roku próba klonowania Capra pyrenaica pyrenaica – wymarłego podgatunku koziorożca pirenejskiego[1][3][4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Czesław Jura. Wskrzeszanie wymarłych gatunków zwierząt. „Pauza akademicka”. 269, s. 3-4, 2014. Polska Akademia Umiejętności. (pol.). 
  2. Dolly Jørgensen. Reintroduction and De-extinction. „BioScience”. 63 (9), s. 719-720, 2013. DOI: 10.1093/bioscience/63.9.719. (ang.). 
  3. J. Folch, M.J. Cocero, P. Chesné, J.L. Alabart, V. Domínguez, Y. Cognié, A. Roche, A. Fernández-Árias, J.I. Martí, P. Sánchez, E. Echegoyen, J.F. Beckers, A. Sánchez Bonastre, X. Vignon. First birth of an animal from an extinct subspecies (Capra pyrenaica pyrenaica) by cloning. „Theriogenology”. 71 (6), s. 1026–1034, 2009. Elsevier. DOI: 10.1016/j.theriogenology.2008.11.005. ISSN 0093-691X. (ang.). 
  4. Lesley Evans Ogden. Extinction Is Forever... Or Is It?. „BioScience”. 64, s. 469–475, 2014. American Institute of Biological Sciences. (ang.).