Wrak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Część dziobowa wraku SS America II widziana z lądu wyspy Fuerteventura
Wrak samochodu marki Peugeot porzucony w podbydgoskim lesie

Wrak – zatopiona lub poważnie uszkodzona jednostka pływająca opuszczona przez załogę. Określenie to używane jest często również w stosunku do zepsutych lub zniszczonych samochodów, samolotów i maszyn.

Wraki statków częściowo lub całkowicie zatopione na niewielkiej głębokości i utrzymujące się na wodzie lub tuż pod jej powierzchnią np. dzięki ładunkowi o dużym wyporze (drewno, puste beczki, itp.), a nieogłoszone jeszcze w księgach locji jako stanowiące zagrożenie dla żeglugi, oznacza się znakiem odosobnione niebezpieczeństwo lub podwójnym znakiem kardynalnym według międzynarodowego systemu oznakowania nawigacyjnego.

W mowie potocznej i żargonie marynarskim statek zniszczony (wyeksploatowany), stanowiący zagrożenie dla załogi na nim zatrudnionej tzw. „pływający wrak” lub statek po poważnej awarii, uszkodzeniu w stanie nienadającym się do dalszej żeglugi.

Wraki statków stały się tłem licznych opowiadań, a ich katastrofy tematami przewodnimi wielu książek i filmów. Wiele wraków stało się obecnie obiektami podwodnej turystyki (nurkowanie komercyjne) do tego stopnia, że istnieją przypadki komercyjnego zatapiania statków w późniejszych celach rekreacyjnych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]