French
DeutschWojna totalna – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wojna totalna – działania wojenne, których celem jest całkowite zniszczenie przeciwnika[1] (wojna niszcząca[2]). Jest to wojna, w której stosuje się wszelkie metody i środki[3] (materialne i psychologiczne[2]) do osiągnięcia celów, nie uznając ograniczeń moralnych i prawnych. Ponadto odrzuca się umowy międzynarodowe i układy, które utrudniają osiągnięcie celów[3]. Wojna totalna jest prowadzona przeciwko całej ludności wrogiego kraju[2]. Uderza w siły zbrojne, społeczeństwo[3], gospodarkę i kulturę przeciwnika, jest prowadzona przy pełnym zaangażowaniu społeczeństwa i pełnym poświęceniu środków gospodarczych. Skutkiem lub nawet celem wojny totalnej może być również ludobójstwo całych grup społecznych lub narodów[1].
Przykłady wojny totalnej stanowią[4]:
- III wojna punicka,
- wojna paragwajska,
- wojna secesyjna,
- I wojna światowa,
- hiszpańska wojna domowa,
- II wojna światowa.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Czesław Witkowski, Słownik pojęć historycznych, 2008, s. 255.
- ↑ a b c Encyklopedia szkolna PWN, t. Historia, 2009.
- ↑ a b c Encyklopedia wojskowa, t. II (N-Ż), PWN i Bellona, 2007, s. 494.
- ↑ Conn Stetson, Examples of Total War (149 BC – 1945 AD), US Army Center of Military History, 17 października 1968 [dostęp 2011-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-10] (ang.).