Wojna o kości – Wikipedia, wolna encyklopedia

Othniel Charles Marsh (po lewej) i Edward Drinker Cope (po prawej)

Wojna o kości (ang. Bone Wars) – trwająca od 1877[1] do 1897 roku[2] rywalizacja prof.[3] Edwarda D. Cope’a[4] i prof.[3] Othniela C. Marsha[4] w liczbie odkrytych okazów wymarłych zwierząt[3], która doprowadziła do odkrycia setek okazów dinozaurów na zachodzie USA[1].

Rywalizacja zaczęła się prawdopodobnie, gdy Marsh publicznie wytknął Cope’owi błędy w rekonstrukcji szkieletu elasmozaura. Cope miał według Marsha umieścić czaszkę na końcu ogona[5].

Często badania prowadzono z wykorzystaniem materiałów wybuchowych[4][5]. Obaj naukowcy rywalizowali nie przebierając w środkach, płacąc za dostarczanie im skamieniałych kości, a także wzajemnie podkupując dostawców[3]. Łącznie Marsh odkrył 86 nowych gatunków dinozaurów, a Cope 56[4][5]. Rywalizację zakończyła w 1897 roku śmierć Cope’a[2][5].

W czasie „wojny o kości” odkryte i opisane zostały m.in. allozaur, brontozaur, celofyz, diplodok, kamarazaur, monoklonius, stegozaur i triceratops[4].

„Wojna o kości” stała się kanwą wydanej pośmiertnie w 2017 r. powieści Michaela Crichtona Smocze kły (Dragon Teeth)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Panel edukacyjny. Historia odkryć i badań dinozaurów. Dinolandia – park dinozaurów. [dostęp 2013-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-23)]. (pol.).
  2. a b Piotr Olejniczak: Pradawne smoki. 2013-02-15. [dostęp 2013-08-26]. (pol.).
  3. a b c d Radosław Nawrot. Prawdziwy Indiana Jones. „Ale historia”. 33/2013 (83), s. 14, 2013-08-19. Agora SA. (pol.). 
  4. a b c d e Krzysztof Urbański: Naukowe bajki o smokach. [w:] Rzeczpospolita [on-line]. 2009-12-03. [dostęp 2013-08-26]. (pol.).
  5. a b c d Historia odkryć. Hobbista. [dostęp 2013-08-26]. (pol.).
  6. Michael Crichton, 2018: Smocze kły. Dom Wyd. Rebis, Poznań