Wojciech Siemaszko – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wojciech Siemaszko
Ilustracja
Wojciech Siemaszko (1918)
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1897
Sieniawa

Data i miejsce śmierci

12 października 1920
Korosteń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1920

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 pułk ułanów Legionów
2 pułk ułanów Grochowskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941)

Wojciech Siemaszko (ur. 6 sierpnia 1897 w Sieniawce, zm. 12 października 1920 w bitwie pod Korosteniem) – podporucznik kawalerii Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 sierpnia 1897 w Sieniawce pod Zakopanem w rodzinie Antoniego i Wandy z d. Sierpńska[1]. Absolwent szkoły realnej we Lwowie[2]. Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich jako żołnierz 2 pułku ułanów Legionów Polskich. Od listopada 1920 już w odrodzonym Wojsku Polskim w 2 pułku ułanów Grochowskich z którym brał udział w walkach na froncie wojny polsko-bolszewickiej.

Szczególnie odznaczył się w walce o Korosteń, w którym „na czele swojego oddziału stawił czoło niespodziewanemu atakowi kilkakrotnie silniejszego przeciwnika, następnie kontratakiem przełamał linię obrony piechoty bolszewickiej. Zginął na polu walki”[2]. Za tę postawę został odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Kawaler[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]