Wojciech Kudyba – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wojciech Kudyba
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 września 1965
Tomaszów Lubelski

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

poezja, esej

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Srebrny za Długoletnią Służbę
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojciech Feliks Kudyba (ur. 18 września 1965 w Tomaszowie Lubelskim) – polski poeta, krytyk, historyk literatury.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL), prowadził badania naukowe w ramach stypendiów zagranicznych w uniwersytetach: Mons-Hainaut, Ruhr-Universität, Westfälische Wilhelms-Universität Münster i Christian-Albrechts-Universität zu Kiel.

W latach 1987–1988 pracował jako uniwersytecki korespondent miesięcznika „Życie Katolickie”. Od 1989 r. naukowo związany z Międzywydziałowym Zakładem Badań nad Twórczością Norwida KUL. W 1998 r. uzyskał w KUL stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa (seminarium prof. Stefana Sawickiego)[1].

W latach 1989–1998 pracował jako nauczyciel w Zespole Szkół Społecznych „Splot” w Nowym Sączu, następnie w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 1. im. Jana Długosza w tym mieście. W 1999 r. był lektorem języka polskiego w Katolickim Uniwersytecie w Eichstätt, a w latach 2000–2008 – wykładowcą w Podhalańskiej Państwowej Uczelni Zawodowej w Nowym Targu (PPUSZ). Od 2006 r. pracuje również w ANS w Nowym Sączu.

W 2008 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego i objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w Katedrze Literatury Współczesnej UKSW. W latach 2009–2012 był dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej Wydziału Nauk Humanistycznych w Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[1]. Jest też wykładowcą Studium Literacko-Artystycznego UJ[2], jurorem konkursów literackich (m.in.: od 2014 roku Nagrody Orfeusza[3], od 2010 roku konkursu Złoty Środek Poezji), współpracownikiem dwumiesięcznika „Topos”[4], współzałożycielem grupy poetyckiej „Topoi”[5], członkiem krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich[6], współpracownikiem Komisji Języka Religijnego PAN[7].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • II nagroda w konkursie poetyckim im. R.M Rilkego (2003)
  • I nagroda w konkursie poetyckim im. K.I. Gałczyńskiego w Praniu na Mazurach (2003)
  • Stypendium Ministra Kultury (2005)
  • Nagroda Fundacji im. J.S. Pasierba (2005, 2007)
  • Wyróżnienie im. Józefa Mackiewicza (2008)
  • Srebrny Medal za Długoletnią Służbę (2011)
  • Finalista Nagrody Poetyckiej Orfeusz (2012)[8]
  • Nagroda im. Ks. Prof. Bolesława Kumora (2015)
  • Nagroda Literacka im. Marka Nowakowskiego (2021)[9]
  • Srebrny Krzyż Zasługi (2022)[10]
  • Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2022)[11]

Ważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

Publikacje naukowe[edytuj | edytuj kod]

  • „Aby mowę chrześcijańską odtworzyć na nowo...” Norwida mówienie o Bogu, Lublin 2000
  • Rana która przyzywa Boga. O twórczości poetyckiej Janusza St. Pasierba, Lublin 2006
  • Wiersze wobec Innego, Sopot 2012[12]
  • Generacja źle obecna, Sopot 2012[13]
  • Próba bólu. O wierszach Joanny Pollakówny, Warszawa 2016[14]
  • Katarzyna Wójcik, Wojciech Kudyba, Między bytem a niebytem. O twórczości Leszka Elektorowicza, Instytut Literatury, Kraków 2020[15]
  • Pamięć i godność. O poezji Jana Polkowskiego, Warszawa 2019[16]

Zbiory poetyckie[edytuj | edytuj kod]

  • Wierność w małej rzeczy, Lublin 1992
  • Tyszowce i inne miasta, Sopot 2005
  • Gorce Pana, Sopot 2007
  • Ojciec się zmienia, Sopot 2011
  • W końcu świat, Sopot 2014[17]

Proza[edytuj | edytuj kod]

  • Nazywam się Majdan (2015),
  • Imigranci wracają do domu (2018),
  • Kamienica (2018),
  • Pułascy (dwa tomy, 2020, 2021)
  • I co dalej?, Pewne Wydawnictwo, Kielce 2020

Źródło: [15]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Prof. Wojciech Feliks Kudyba, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-09-11].[martwy link]
  2. ↑ Wykładowcy Studium Literacko-Artystycznego.
  3. ↑ Nagroda Orfeusza.
  4. ↑ Autorzy Topos.
  5. ↑ Oficjalna strona grupy poetyckiej Topoi.
  6. ↑ Profil w bazie Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oddział Kraków.
  7. ↑ Członkowie Koła Współpracowników Komisji Języka Religijnego.
  8. ↑ Orfeusz – Nagroda Poetycka im. K.I. Gałczyńskiego – finaliści. www.orfeusz-nagroda.pl. [dostęp 2015-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-04)].
  9. ↑ Wojciech Kudyba laureatem tegorocznej Nagrody Literackiej imienia Marka Nowakowskiego. Biblioteka Narodowa. [dostęp 2021-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-17)]. (pol.).
  10. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 94
  11. ↑ Znamy laureatów Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. nck.pl, 2022-12-13. [dostęp 2023-04-12].
  12. ↑ Wojciech Kudyba: Wiersze wobec innego. MBC.
  13. ↑ Wojciech Kudyba: Generacja źle obecna. MBC.
  14. ↑ Wojciech Kudyba, Próba bólu. O wierszach Joanny Pollakówny | Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. wydawnictwo.uksw.edu.pl. [dostęp 2017-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-05)].
  15. ↑ a b Wydawnictwo. Instytut Literatury. [dostęp 2021-03-06]. (pol.).
  16. ↑ Pamięć i godność. O poezji Jana Polkowskiego. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-04-12].
  17. ↑ Wojciech Kudyba: W końcu świat. MBC.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Kudyba&oldid=70718926”