Wojciech Buciarski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wojciech Buciarski
Ilustracja
Wojciech Buciarski, 1975
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1950
Warszawa

Wzrost

180 cm

Informacje klubowe
Klub

Skra Warszawa
CWKS Legia Warszawa

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Katowice 1975 skok o tyczce

Wojciech Jan Buciarski (ur. 17 kwietnia 1950 w Warszawie[1]) – polski lekkoatleta, który specjalizował się w skoku o tyczce.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Był jednym z trzech czołowych polskich tyczkarzy lat 70. XX wieku obok Tadeusza Ślusarskiego i Władysława Kozakiewicza. W 1971 roku zadebiutował w mistrzostwach Europy, podczas których odpadł w eliminacjach. Już rok później wystartował w igrzyskach olimpijskich zajmując dziesiątą lokatę[1]. Na czempionacie Starego Kontynentu w Rzymie (1974) uplasował się tuż za podium, na czwartym miejscu. Reprezentował Polskę na halowych mistrzostwach Europy w 1975 roku zdobywając na tej imprezie srebrny medal[2]. Był uczestnikiem igrzysk olimpijskich w Montrealu (1976) – po zwycięstwie w eliminacjach konkurs finałowy ukończył na piątej lokacie[1]. Uplasował się na drugim miejscu podczas pucharu narodów w 1978[3]. Pięciokrotny rekordzista Polski[4], uczestnik pucharu Europy oraz dwudziestokrotny reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych (w latach 1969–1978)[3].

Medalista mistrzostw Polski seniorów ma w dorobku jeden złoty (1970) oraz trzy srebrne medale (1972, 1974 oraz 1975)[5]. W 1974 zdobył jedyny w karierze tytuł halowego mistrza Polski[6].

Jego syn Piotr jest także tyczkarzem, reprezentantem Danii, olimpijczykiem z 2004[7].

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Na stadionie
  • skok o tyczce – 5,50 m (4 czerwca 1975, Paryż) – 18. wynik w historii polskiej lekkoatletyki[8]
W hali
  • skok o tyczce – 5,40 m (25 lutego 1979, Wiedeń)[9].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Rok Impreza Miejsce Pozycja Wynik
1970 Półfinał pucharu Europy Finlandia Helsinki 4. miejsce 5,00
1970 Finał pucharu Europy Szwecja Sztokholm 5. miejsce 5,10
1971 Halowe mistrzostwa Europy Sofia 7. miejsce 4,80
1971 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki el. – 4,90
1972 Igrzyska olimpijskie Monachium 10. miejsce 5,00
1974 Halowe mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg 4. miejsce 5,20
1974 Mistrzostwa Europy Włochy Rzym 4. miejsce 5,30
1975 Halowe mistrzostwa Europy Polska Katowice 2. miejsce 5,30
1976 Igrzyska olimpijskie Kanada Montreal 5. miejsce 5,45
1978 Puchar narodów Japonia Tokio 2. miejsce 5,40
1979 Halowe mistrzostwa Europy Austria Wiedeń 5. miejsce 5,40

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Wojciech Buciarski [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-14] (ang.).
  2. European Indoor Championships (Men) [online], gbrathletics [dostęp 2010-11-10] (ang.).
  3. a b Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
  4. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007.
  5. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 139. ISBN 978-83-61233-20-6.
  6. Polish Indoor Championships [online], gbrathtletics [dostęp 2010-11-10] (ang.).
  7. Piotr Buciarski [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-14] (ang.).
  8. Zbigniew Jonik, All-Time Lists / Tabele najlepszych w historii [online], zbjonik.domtel-sport.pl [dostęp 2019-08-03].
  9. Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920-2007 [online], statystyka.histor.pzla.pl [dostęp 2011-07-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-15] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]