Witold Pahl – Wikipedia, wolna encyklopedia

Witold Pahl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1961
Wrocław

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Stanowisko

poseł na Sejm VI i VII kadencji (2007–2015), zastępca prezydenta Warszawy (2016–2018), członek Trybunału Stanu (2015–2016, 2019–2023), poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji (od 2023)

Partia

Platforma Obywatelska

Witold Pahl (ur. 7 grudnia 1961 we Wrocławiu) – polski prawnik i polityk, poseł na Sejm VI i VII kadencji, członek Trybunału Stanu, od 2016 do 2018 zastępca prezydenta m.st. Warszawy, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jerzego i Haliny. Ukończył w 1985 studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Pracował jako kurator sądowy, prowadził później własną działalność gospodarczą. Uzyskał również uprawnienia radcy prawnego. W 2015 na SWPS Uniwersytecie Humanistycznospołecznym[1] uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie pracy pt. Status prawny posłów na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. Studium konstytucyjno-prawne[2].

W 2006 z listy Platformy Obywatelskiej został wybrany na radnego Gorzowa Wielkopolskiego. W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu lubuskim 14 135 głosów. W 2009 objął funkcję przewodniczącego sejmowej Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia poselskich projektów ustaw o zmianie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 7235 głosów[3]. W VII kadencji Sejmu został wiceprzewodniczącym Komisji Ustawodawczej i przedstawicielem Sejmu w Krajowej Radzie Prokuratury[4], a później w Krajowej Radzie Sądownictwa[5]. 67 razy reprezentował Sejm przed Trybunałem Konstytucyjnym[6].

W 2015 zrezygnował ze startu w kolejnych wyborach parlamentarnych[7]. 18 listopada 2015 z rekomendacji PO wybrany na członka Trybunału Stanu. 11 grudnia 2015 złożył ślubowanie sędziowskie[8].

We wrześniu 2016 został powołany na stanowisko wiceprezydenta Warszawy, funkcję tę pełnił do końca kadencji Hanny Gronkiewicz-Waltz w 2018. W 2019 bezskutecznie kandydował do Parlamentu Europejskiego z listy Koalicji Europejskiej (otrzymał 6520 głosów)[9] oraz do Sejmu z ramienia Koalicji Obywatelskiej (dostał 6873 głosy)[10]. 21 listopada 2019 ponownie został wybrany do Trybunału Stanu[11]. Zrezygnował z tej funkcji w październiku 2023[12].

W listopadzie 2023 objął mandat europosła IX kadencji zwolniony przez Bartosza Arłukowicza[a][13][14].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • 2016: Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Lubuskiego[15]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Witold Pahl uzyskał szósty wynik na liście Koalicji Europejskiej w okręgu zachodniopomorsko-lubuskim, która uzyskała w nim dwa mandaty. Elżbieta Polak i Jarosław Rzepa odmówili jednak objęcia zwolnionego mandatu, natomiast Jolanta Fedak zmarła w 2020.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Poseł PO doktorem prawa. Pisał pracę m.in. o… ograniczeniu immunitetu poselskiego. wyborcza.pl, 15 czerwca 2015. [dostęp 2023-11-18].
  2. Dr Witold Pahl, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-10-10].[martwy link]
  3. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-01].
  4. Oto nowi członkowie Krajowej Rady Prokuratury. onet.pl, 22 grudnia 2011. [dostęp 2016-01-05].
  5. Członkowie Krajowej Rady Sądownictwa. krs.pl. [dostęp 2020-02-20].
  6. Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2020-11-24].
  7. Pahl: dziękuję za ofertę, ale nie startuję. gorzow24.pl, 19 sierpnia 2015. [dostęp 2016-01-05].
  8. Zaprzysiężenie sędziów Trybunału Stanu. trybunalstanu.pl, 11 grudnia 2015. [dostęp 2016-01-05].
  9. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-06-23].
  10. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  11. Sejm powołał nowych członków Trybunału Stanu. onet.pl, 21 listopada 2019. [dostęp 2019-11-21].
  12. M.P. z 2023 r. poz. 1138
  13. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2023-11-18].
  14. Jolanta Nabiałek: Karpiński zamiast Hetmana, Pahl w miejsce Arłukowicza. Polskie przesunięcia w Parlamencie Europejskim. forsal.pl, 17 listopada 2023. [dostęp 2023-11-18].
  15. Wykaz osób i podmiotów, którym nadano Odznakę Honorową. lubuskie.pl. [dostęp 2022-12-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]