Witold Baran – Wikipedia, wolna encyklopedia

Witold Baran
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1939
Chmielów

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 2020
Bydgoszcz

Wzrost

179 cm

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy
srebro Belgrad 1962 bieg na 1500 m
Mistrzostwa Polski
złoto Nowa Huta 1961 bieg na 800 m
złoto Warszawa 1962 bieg na 1500 m
złoto Bydgoszcz 1963 bieg na 1500 m
złoto Warszawa 1964 bieg na 1500 m
złoto Poznań 1966 bieg na 1500 m
złoto Chorzów 1967 bieg na 1500 m
złoto Zielona Góra 1968 bieg na 5000 m
srebro Olsztyn 1960 bieg na 1500 m
srebro Bydgoszcz 1963 sztafeta 4 × 400 m
brąz Gdańsk 1959 bieg na 1500 m
brąz Olsztyn 1960 sztafeta 4 × 400 m
Grób Witolda Barana na cmentarzu przy ulicy Kcyńskiej

Witold Stanisław Baran (ur. 29 lipca 1939 w Chmielowie k. Ostrowca Świętokrzyskiego, zm. 22 czerwca 2020 w Bydgoszczy)[1]polski lekkoatleta, specjalista biegów średnich, wicemistrz Europy, olimpijczyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas mistrzostw Europy w 1962 w Belgradzie zdobył srebrny medal w biegu na 1500 m. Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio był szósty na tym samym dystansie (ustanowił wówczas swój rekord życiowy). W pierwszym finale Pucharu Europy w 1965 w Stuttgarcie zajął drugie miejsce w biegu na 5000 m.

Czterokrotnie wygrał główny bieg podczas Memoriału Kusocińskiego: na 3000 m w 1964, 1965 i 1967 oraz na 5000 m w 1969.

Był siedmiokrotnym mistrzem Polski: w biegu na 800 m w 1961, w biegu na 1500 m w 1962, 1963, 1964, 1966 i 1967 oraz na 5000 m w 1968. Dwukrotnie zdobywał srebrne medale: na 1500 m w 1960 i w sztafecie 4 × 400 m w 1963, a także dwukrotnie brązowe medale: na 1500 m w 1959 i w sztafecie 4 × 400 m w 1960[2].

Był rekordzistą Europy w biegu na milę (3;56,04, 3 sierpnia 1964, Londyn)[3] Sześciokrotnie ustanawiał rekordy Polski: trzykrotnie na 1500 m (do wyniku 3:38,9 21 października 1964 w Tokio), a także na 5000 m (13:41,6 6 lipca 1969 w Paryżu)[4], na 2000 m i w klubowej sztafecie olimpijskiej.

W latach 1959–1970 wystąpił w trzydziestu jeden meczach reprezentacji Polski na 800 m, 1500 m i 5000 m (40 startów), odnosząc 12 zwycięstw indywidualnych[5].

Rekordy życiowe[6][7]:

Przygodę ze sportem rozpoczął w Zrywie Ostrowiec Świętokrzyski (1955–1957), by potem reprezentować barwy KSZO Ostrowiec Świętokrzyski (1958), Stali Mielec (1959), Legii Warszawa (1960–1962) i Zawiszy Bydgoszcz (1963–1972). Po zaprzestaniu aktywnego uprawiania sportu został trenerem w Zawiszy Bydgoszcz oraz działaczem PZLA. Był członkiem Zarządu PZLA, przewodniczącym komisji biegów przełajowych i ulicznych (1994–2000).

Ukończył Technikum Ekonomiczne w Bydgoszczy (1974) oraz AWF w Poznaniu (1978)[8].

Został pochowany w Bydgoszczy na Cmentarzu przy ulicy Kcyńskiej w kolumbarium sektor K4 rząd 2, Numer 14[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Odeszła legenda polskiego sportu. Członek lekkoatletycznego wunderteamu
  2. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 42, 51, 52, 63, 262 i 263. ISBN 978-83-61233-20-6.
  3. Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Od Chamonix do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2010. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2010, s. 358. ISBN 978-83-86320-01-1.
  4. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 41, 47.
  5. Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 306.
  6. Witold Baran [online], bieganie.pl [dostęp 2011-02-27] (pol.).
  7. Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920–2007 [online], statystyka.histor.pzla.pl [dostęp 2011-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-15] (pol.).
  8. Witold Baran [online], awf.poznan.pl [dostęp 2011-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2006-05-09] (pol.).
  9. Miejsce pochówku. [dostęp 2023-02-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 1: A-M. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 39. ISBN 83-7407-050-1.
  • Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Od Chamonix do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2010. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2010, s. 358. ISBN 978-83-86320-01-1.
  • Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919–1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
  • Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
  • Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]