Wir Morza Beauforta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Główne prądy morskie Oceanu Arktycznego: Wir Morza Beauforta (ang. Beaufort Gyre) i Prąd Transarktyczny

Wir Morza Beauforta – system oceanicznych prądów morskich znajdujący się na Oceanie Arktycznym, akumulujący słodką wodę pochodzącą z topniejącej pokrywy lodowej i spływających z Syberii wód rzecznych[1][2].

Mniej gęsta, bo słodka woda gromadzi się na powierzchni wody bardziej słonej tworząc nabrzmiały „bąbel”, który narasta dzięki antycyklonalnej cyrkulacji atmosferycznej. W rejonie wiru poziom morza jest o 15 cm wyższy od otaczających go wód. W 2011 objętość „bąbla” wynosiła około 8000 km³ (ok. ⅓ zawartości całego Morza Bałtyckiego)[1][3].

„Bąbel” utrzymywany jest w miejscu przez utrzymujące się w tamtym rejonie wiatry. Niektórzy naukowcy spekulują, że przy zmianie kierunku wiatrów możliwe byłoby rozlanie znajdującej się tam słodkiej wody na resztę Oceanu Arktycznego, a później na cały Ocean Atlantycki, co mogłoby zachwiać obecną cyrkulacją termohalinową i doprowadzić do ochłodzenia obszarów Europy (zob. północnoatlantyckie wody głębinowe)[1][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c The Flywheel of the Arctic Climate Engine. whoi.edu, 2005-01-25. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
  2. Arctic Ocean freshwater bulge detected. bbc.co.uk, 2012-01-23. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
  3. a b Katharine A. Giles i inni: Western Arctic Ocean freshwater storage increased by wind-driven spin-up of the Beaufort Gyre. „Nature”, 2010-01-22. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]