Wioletta Grzegorzewska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wioletta Grzegorzewska
Wioletta Greg
Ilustracja
Wioletta Grzegorzewska, 2020
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1974
Koziegłowy

Narodowość

Polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

poezja, proza

Strona internetowa

Wioletta Grzegorzewska, pseudonim Wioletta Greg (ur. 9 lutego 1974 w Koziegłowach) – polska poetka, prozaiczka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Koziegłowach, dzieciństwo spędziła Rzeniszowa (województwo śląskie). Kilkanaście lat mieszkała w Częstochowie[1], gdzie ukończyła filologię polską na WSP (obecnie Akademia im. Jana Długosza). W roku 2006 wyjechała do Wielkiej Brytanii, gdzie mieszka do dziś. Jej utwory ukazywały się w polskich i zagranicznych czasopismach m.in.: The Guardian[2], Words Without Borders[3], Arterie, Studium, Fraza, Kresy, Tygiel Kultury[4], Zeszyty Literackie, kwartalniku sZAFa[5], ArtPapierze[6] na stronach internetowych i w antologiach: Na końcu świata napisane. Autoportret współczesnej polskiej emigracji, Solistki: Antologia poezji kobiet (1989-2009), Free Over Blood. New Polish Poets Series (Zeszyty Poetyckie/OFF Press, Londyn 2011)[7][8]. Opublikowała zbiór opowiadań Guguły, powieść Stancje[9][10] oraz książki poetyckie: Wyobraźnia kontrolowana, Parantele[11], Orinoko, Inne obroty[12], dwujęzyczny wybór wierszy: Pamięć Smieny/Smena's Memory[13], wybór wierszy Czasy zespolone.

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

  • 2007 – laureatka "Konkursu Literackiego Polish Books w Londynie"[14]
  • 2008 – laureatka VIII Ogólnopolskiego Konkursu na Tomik Wierszy „Tyska Zima Poetycka” na tom wierszy dla autorów po debiucie książkowym Tyska Zima Poetycka[15]
  • 2015 – Nagroda Złota Sowa Polonii w Wiedniu za działalność literacką
  • 2015 – finał międzynarodowej nagrody poetyckiej w Kanadzie Griffin Poetry Prize
  • 2015 – finał Nagrody Literackiej Nike (za Guguły)[16]
  • 2015 – finał Nagrody Literackiej Gdynia (za Guguły)[17]
  • 2017 – nominacja do The International Man Booker Prize (za Swallowing Mercury, czyli Guguły w tłumaczeniu Elizy Marciniak)[18]
  • 2017 - finał nagrody literackiej w Szwajcarii im. Jana Michalskiego
  • 2017 - finał nagrody The Warwick Prize
  • 2017 - Nagroda Miasta Częstochowy w dziedzinie kultury
  • 2021 - finał nagrody polskiej sekcji IBBY w kategorii "Książka Roku 2021", Międzynarodowa Izba ds. Książek dla Młodych (za książkę dla dzieci Lola i ptaki)[19]
  • 2022 - Nagroda im. Sławy Majewskiej przyznana przez Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie (za "Wilczą rzekę" W.A.B)[20]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jakub Winiarski: Nie mam mistrzów (rozmowa z Wiolettą Grzegorzewską). [dostęp 2012-04-02].
  2. Translation Tuesday: On the River Boży Stok by Wioletta Greg | Books | The Guardian [online], www.theguardian.com [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  3. First Read—From “Swallowing Mercury” - Words Without Borders [online], www.wordswithoutborders.org [dostęp 2017-11-15].
  4. „Tygiel Kultury”. 1-3/2008. ISSN 1425-8587. 
  5. „sZAFa”. Nr 41, grudzień 2011. ISSN 1429-6589. 
  6. ArtPapier [online], artpapier.com [dostęp 2017-11-27] (pol.).
  7. Antologia "Free Over Blood. [dostęp 2012-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)].
  8. Wiktor Koliński: Słowa ponad granicami. Strona Urzędu Miejskiego w Gnieźnie. [dostęp 2012-04-02].
  9. Własny pokój w hotelu robotniczym [rozmowa z Wiolettą Grzegorzewską] – KrytykaPolityczna.pl [online], krytykapolityczna.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  10. Kompleks polski | Tygodnik Powszechny [online], www.tygodnikpowszechny.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  11. Arkadiusz Frania. Grążele, przylaszczki, śnieguliczki i sporysz. „ArtPapier”. nr 7(18)/2004, lipiec 2004. 
  12. Jakub Sajkowski. Przewlekłe tygodnie i inne obroty w wierszach Wioletty Grzegorzewskiej. „sZAFa”. nr 40. ISSN 1429-6589. 
  13. Polish Cultural Institute: Smena's Memory by Wioletta Grzegorzewska [online], www.polishculture.org.uk [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  14. Klub Literacki - Grupa Literacka Polaris - Laureaci Konkursu Literackiego - "Na końcu Świata Napisane"
  15. Karol Maliszewski. Wisi w powietrzu i wchodzi do gardła. „Tyski Magazyn Kulturalny”. Nr 5(44), s. 11-13, marzec-maj 2008. ISSN 1428-1147. 
  16. Znamy finalistów Nike 2015 | Artykuł | Culture.pl. [dostęp 2015-09-13].
  17. Nominowani 2015 | Nagroda Literacka Gdynia. nagrodaliterackagdynia.pl. [dostęp 2015-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-16)].
  18. Grzegorzewska na liście Bookera / Wydarzenia / Instytut Książki [online], www.instytutksiazki.pl, 15 marca 2017 [dostęp 2017-05-02] (pol.).
  19. Ogłaszamy nominacje Książka Roku 2021 : IBBY – Polska Sekcja
  20. Przyznano Londyńskie Nagrody Literackie | dzieje.pl - Historia Polski
  21. Sławomir Płatek. Mistyka biseptolu (o arkuszu Wioletty Grzegorzewskiej „Ruchy Browna”). „Salon Literacki”, 2011-07-04. Gdańsk: S. Płatek. ISSN 2083-5051. 
  22. LIT Verlag Berlin-Münster-Wien-Zürich-London

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • "Solistki. Antologia poezji kobiet (1989-2009)", red. Maria Cyranowicz, Joanna Mueller, Justyna Radczyńska, Staromiejski Dom Kultury, Warszawa 2009, s. 196.
  • "Tekstylia bis. Słownik młodej polskiej kultury", Ha!art, Kraków 2006.
  • Stanisław Burkot, "Literatura polska w latach 1986-1999", Warszawa 2002, s. 323.
  • Arkadiusz Frania, "Strażnicy i najeźdźcy. Zjawiska we współczesnej poezji regionu częstochowskiego", wyd. "e media", Częstochowa 2005, s. 66 - 77.
  • "Pisma kulturalne w Polsce po 1989 roku", Wydawnictwo Naukowe Śląsk, 2010.
  • Jerzy Jarniewicz, "Przekład a doświadczenie emigracji", Tekstualia 1 (36) 2014, s. 115-126.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]