Wilhelm Rudnick – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wilhelm Rudnick (ur. 30 grudnia 1850 w Dąbrówce (Damerkow), dziś w powiecie bytowskim, zm. 7 sierpnia 1927 w Legnicy) – niemiecki kompozytor, organista, pedagog muzyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z pomorskiej rodziny wiejskiej. W latach 1868-1871 uczęszczał na seminarium nauczycielskie w Bytowie. Od 1873 kształcił się w Berlinie w Instytucie Muzyki Kościelnej (Institut für Kirchenmusik in Berlin) oraz na Nowej Akademii Sztuki Muzycznej (Neue Akademie der Tonkunst) u Theodora Kullaka. W roku 1879 otrzymał stanowisko pierwszego organisty kościoła św. Bartłomieja w Berlinie. Jeszcze w tym samym roku został organistą w Landsbergu (dzisiejszym Gorzowie Wielkopolskim) w kościele mariackim (obecnie Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wielkopolskim). Jednocześnie prowadził zajęcia muzyczne w gimnazjum, prowadził szkołę muzyczną i był dyrygentem chóru męskiego przy towarzystwie śpiewaczym. W 1891 przeniósł się do Legnicy, gdzie został organistą w kościele św. Piotra i Pawła (obecnie katedra). Cztery lata później został mianowany w Legnicy królewskim dyrektorem muzycznym. W 1919 przeszedł na emeryturę. Jego syn Otto również był muzykiem kościelnym.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Bogusław Raba, Gorzowska działalność i wczesna twórczość kompozytorska Wilhelma Rudnicka
• Spis utworów Wilhelma Rudnicka w Deutsche Bibliothek

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Wilhelm Rudnick – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Wilhelm Rudnick – skrócona biografia (niem.)
• Notka biograficzna (Biblioteka w Gorzowie Wielkopolskim)
• Notka biograficzna (Fundacja Historyczna Liegnitz.pl)