Wilhelm Frankl – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2022-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wilhelm Frankl

20 zwycięstw
Wilhelm Frankl
Leutnant
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1893 Hamburg, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	8 kwietnia 1917 okolice Vitry-Sailly, Francja
Przebieg służby
Lata służby	1914–1917
Siły zbrojne	Luftstreitkräfte
Jednostki	FFA 23, FFA 40, KEK Vaux, Jagdstaffel 4
Stanowiska	dowódca Jagdstaffel 4
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Wilhelm Frankl (ur. 20 grudnia 1893 w Hamburgu, zm. 8 kwietnia 1917 w okolicach Vitry-Sailly we Francji) – as lotnictwa niemieckiego Luftstreitkräfte pochodzenia żydowskiego z 20 potwierdzonymi zwycięstwami w I wojnie światowej.

Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]

Wilhelm Frankl był synem żydowskiego kupca z Hamburga. Po zdaniu egzaminu dojrzałości zapisał się do słynnej szkoły lotniczej w Johannisthal pod Berlinem prowadzonej przez pierwszą niemiecką kobietę lotnika Amelie Beese. Tamże 20 lipca 1913 roku uzyskał licencję pilota z numerem 490.

Na początku wojny zgłosił się na ochotnika do lotnictwa. Służył w jednostce rozpoznawczej FFA 40 zajmując się między innymi szkoleniem pilotów. 10 maja 1915 roku odniósł swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne nad samolotem Vosin. Było to jedno z pierwszych zwycięstw powietrznych. Został za to odznaczony Krzyżem Żelaznym I klasy. Po utworzeniu KEK Vaux Wilhelm Frankl został jednym z jej pilotów. Latając na samolotach Fokker E.II i Fokker E.III odniósł w jednostce 8 zwycięstw powietrznych. W maju 1916 roku został odznaczony Orderem Rodu Hohenzollernów, a 12 sierpnia 1916 roku najwyższym odznaczeniem wojskowym Prus Orderem Pour le Mérite.

Po utworzeniu eskadry myśliwskiej Jagdstaffel 4 Wilhelm Frankl został jednym z czołowych jej pilotów, a 14 grudnia 1916 roku został mianowany jej dowódcą. Obowiązki dowódcy pełnił do dnia swojej śmierci. 8 kwietnia 1917 roku w czasie walki z samolotami Bristol, prawdopodobnie z 48 Eskadry Royal Flying Corps, pilotowany przez niego Albatros D.III uległ awarii i runął na ziemię w okolicach Vitry-Sailly we Francji. Wilhelm Frankl z honorami został pochowany na berlińskim cmentarzu Charlottenburg.

W 1973 roku niemiecki 74 dywizjon Luftwaffe został nazwany jego imieniem.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Pour le Mérite – 12 sierpnia 1916
• Królewski Order Rodu Hohenzollernów – maj 1916
• Krzyż Żelazny I Klasy
• Krzyż Żelazny II Klasy

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Norman L. R. Franks, Frank W. Bailey, Russell Guest: Above the Lines - The Ace and Fighter Units of German Air Service, Naval Air Service and Flanders Marine Corps 1914 - 1918. Londyn: Grub Street, 1993. ISBN 0-948817-73-9. (ang.).brak strony w książce
• Greg VanWyngarden: Early German Aces of World War I. Wielka Brytania: Osprey Publishing, 2006, s. 96. ISBN 1-84176-997-5. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• The Aerodrome: Wilhelm Frankl (lista zwycięstw). [dostęp 2009-03-11]. (ang.).