Wilczka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wilczka
Ilustracja
Wilczka w Wilkanowie
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

woj. dolnośląskie

Potok
Długość 18,19 km
Powierzchnia zlewni

47 km²

Źródło
Miejsce Hala pod Śnieżnikiem
Wysokość

ok. 1155 m n.p.m.[1]

Współrzędne

50°12′44,2″N 16°49′50,1″E/50,212277 16,830587

Ujście
Recypient Nysa Kłodzka
Miejsce

Bystrzyca Kłodzka (Niedźwiedna)

Wysokość

346 m n.p.m.[2]

Współrzędne

50°16′44,1″N 16°38′36,2″E/50,278916 16,643388

Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka
Mapa konturowa gminy Bystrzyca Kłodzka, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast w centrum znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Multimedia w Wikimedia Commons

Wilczka (po 1945 r. również Wilczy Potok, dawniej niem. Wölfel[1]) – potok, prawy dopływ Nysy Kłodzkiej[3] o długości 18,19 km[4].

Potok wypływa z Masywu Śnieżnika[1]. Jego źródła znajdują się na Hali pod Śnieżnikiem na południowo-zachodnim stoku Śnieżnika, na wysokości ok. 1155 m n.p.m., bezpośrednio pod Schroniskiem "Na Śnieżniku"[1]. Początkowo płynie przez głęboką dolinę wyżłobioną w łupkach łyszczykowych. Przepływa przez dwie miejscowości: Międzygórze i Wilkanów[1]. Poniżej Międzygórza wypływa na płaski teren Rowu Górnej Nysy na terenie Kotliny Kłodzkiej[1]. Uchodzi do Nysy Kłodzkiej na południowych przedmieściach Bystrzycy Kłodzkiej, w okolicach przysiółka Niedźwiedna, na wysokości około 345 m n.p.m.[1]

Wodospad[edytuj | edytuj kod]

Powyżej Międzygórza potok spada z wysokiego na 22 m progu tworząc Wodospad Wilczki – drugi pod względem wysokości w polskich Sudetach[1]. Jego powstanie związane jest ze wznoszeniem się trzeciorzędowego uskoku przerywającego bieg potoku. Wodospad stanowi jedną z większych atrakcji turystycznych okolicy, przyciągając turystów do Miedzygórza już od XVIII wieku[1]. Przed powodzią w 1997 roku wodospad miał wysokość 27 metrów i formę kaskady. Był on wówczas pierwszym co do wysokości w Sudetach (ex aequo z Wodospadem Kamieńczyka w Karkonoszach).

Zapora[edytuj | edytuj kod]

Na potoku, w Międzygórzu, około 500 m poniżej wodospadu znajduje się kamienna zapora tworząca suchy zbiornik retencyjny. Zbudowano ją w latach 1906-1908 po serii katastrofalnych powodzi, które wystąpiły na tych terenach pod koniec XIX i na początku XX wieku[1].

W 1920 r. wybudowano przy zaporze dom dla stróża. Pierwszym zaporowym był pan Blaser w latach 1920 do 1938, a po nim Hermann Rauhut od 1 maja 1938 do 1946, do czasu wysiedlenia[5].

Zapor ma 102 m długości i 29 m wysokości[1]. Zbiornik retencyjny może pomieścić około 1 mln m³ wody. Udostępnione jest przejście koroną zapory.

Powódź stulecia w 1997 roku na zaporze w Wilczce rozpoczęła się od zapełnienia suchego zbiornika przeciwpowodziowego i przelania wody przez zaporę oraz zalania terenów wokół zapory[6].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  • Wodospad Wilczki w Międzygórzu
    Wodospad Wilczki w Międzygórzu
  • Zapora zbiornika retencyjnego
    Zapora zbiornika retencyjnego
  • Wilczka widziana z zapory
    Wilczka widziana z zapory

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 364-366. ISBN 83-7005-341-6.
  2. ↑ Wilczka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-07-17].
  3. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 313, ISBN 83-239-9607-5.
  4. ↑ Wilczka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-07-17].
  5. ↑ Miedzygorze, Zapora na Wilczce. Polska-org. [dostęp 2019-03-18]. (pol.).
  6. ↑ Maciej Maciejewski: Remont tamy w Międzygorzu. TVP Wrocław, 2016-09-25. [dostęp 2019-03-18]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wilczka&oldid=69959151”