Wiktor Naumowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wiktor Naumowicz
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1933
Zdołbunów

Data i miejsce śmierci

31 października 2001
Radom

Wiktor Naumowicz (ur. 25 lutego 1933 w Zdołbunowie, zm. 31 października 2001 w Radomiu) – polski tenisista stołowy i ziemny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczynał w barwach Radomiaka Radom, jednak największe sukcesy odnosił będąc zawodnikiem innego radomskiego klubu – Broni Radom. W 1951 zdobył tytuł Mistrza Polski Juniorów w tenisie stołowym, a w 1954 wywalczył tytuł Mistrza Polski federacji Stal. W tym samym roku został wybrany najlepszym zawodnikiem 1 ligi (najwięcej zwycięskich meczów). W 1955 został brązowym medalistą mistrzostw Polski w grze podwójnej (w parze z Leszkiem Filipkiem)[1]. Był również wielokrotnie mistrzem województwa kieleckiego (siedmiokrotnie indywidualnie, kilkukrotnie w deblu oraz grze podwójnej mieszanej – z Danutą Szmidt-Calińską).

Był również wielokrotnym reprezentantem kraju[2].

Po zakończeniu kariery podjął się pracy trenerskiej. W latach 1961–1969 był szkoleniowcem Broni Radom, która w sezonie 1967/1968 awansowała do 2 ligi.

Odznaczony złotą odznaką PZTS oraz odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”.

Odnosił również sukcesy w tenisie ziemnym[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Sylwią (zm. 2015), z którą miał dwie córki. Jego wnukiem jest muzyk i prezenter radiowy Wiktor Smutek[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Medaliści i medalistki IMP [online], www.pingpong.pl [dostęp 2019-09-27].
  2. Grzegorz Stępień, Historia Broni Radom [online], radom.wyborcza.pl [dostęp 2019-01-22].
  3. Zbigniew (1953-) Puszko, Legendy radomskiego sportu, Multipolar, 2001, ISBN 83-915626-0-3, OCLC 751564567 [dostęp 2019-01-22].
  4. Michał, Portrety Radomian – Wiktor Naumowicz [online], Radio Radom 87,7 FM – Moc Miasta, 17 lutego 2020 [dostęp 2020-04-13] (pol.).