French
DeutschWiktor Lemantowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
 gen. bryg. Wiktor Lemantowicz[a] | |
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 kwietnia 1897 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1919–1952 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Wiktor Lemantowicz, ros. Виктор Маркович Лемантович (ur. 15 kwietnia 1897 w Małym Korzewniku na Wileńszczyźnie, zm. 27 czerwca 1977 w ZSRR) – oficer Armii Czerwonej narodowości polskiej[1], według innych źródeł – Białorusin[2], generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Skończył szkołę powszechną, w 1919 wstąpił do Armii Czerwonej, uczestnik wojny domowej w Rosji, absolwent Szkoły Dowódców Piechoty w Leningradzie i Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie. Szef sztabu brygady, zastępca dowódcy dywizji, dowódca brygady strzeleckiej i dowódca dywizji podczas II wojny światowej. Od sierpnia 1944 w WP, zastępca dowódcy 10 Dywizji Piechoty ds. liniowych, następnie od października 1944 zastępca dowódcy 7 Dywizji Piechoty ds. liniowych.
Po wojnie brał udział w walkach ze zbrojnym podziemiem na Rzeszowszczyźnie. Od 22 marca 1945 do 23 lipca 1947 dowódca 12 Dywizji Piechoty w Szczecinie. Komendant garnizonu Szczecin od 13 listopada 1945 i przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Bezpieczeństwa w Szczecinie. W grudniu 1945 mianowany generałem brygady przez Prezydium KRN. Jesienią 1947, na własną prośbę, zakończył służbę w WP i powrócił do ZSRR[1].
Od stycznia 1948 do listopada 1952 był zastępcą dowódcy 120 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej w Mińsku[2].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Kutuzowa II klasy[2]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1945)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zdjęcie skan z 1946 – zbiory CAW.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Faszcza 2015 ↓, s. 166.
- ↑ a b c Aleksandr Bartaszewicz, Boris Dołgotowicz: Nasi ziomkowie na służbie w Wojsku Polskim. [w:] Białoruska Gazeta Wojskowa Nr 72 [on-line]. 17 kwietnia 2013. [dostęp 2015-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-10)]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 354–355.