Wielkie Księstwo Meklemburgii-Schwerin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wielkie Księstwo Meklemburgii-Schwerin

Großherzogtum Mecklenburg-Schwerin

1815–1918
Flaga Herb
Stolica	Schwerin
Ustrój polityczny	monarchia
Typ państwa	wielkie księstwo
Głowa państwa	Wielki Książę Fryderyk Franciszek IV
Powierzchnia  • całkowita	13 127 km²
Liczba ludności (1910)  • całkowita   • gęstość zaludnienia	639.958 49 osób/km²
Proklamacja republiki	1918
Multimedia w Wikimedia Commons

Wielkie Księstwo Meklemburgii-Schwerin (niem. Großherzogtum Mecklenburg-Schwerin) – państwo powstałe 17 czerwca 1815 roku (trzydziesta rocznica objęcia władzy przez dotychczasowego księcia Fryderyka Franciszka I) w wyniku podniesienia dotychczasowego księstwa, będącego członkiem Związku Reńskiego do rangi wielkiego księstwa na mocy decyzji kongresu wiedeńskiego. Meklemburgia była członkiem Związku Niemieckiego od początku jego istnienia, a od 1867 roku Związku Północnoniemieckiego. W 1871 Meklemburgia-Schwerin stało się jednym z państw Cesarstwa Niemieckiego. Wielkie księstwo zostało zlikwidowane w wyniku proklamacji republiki (rewolucja listopadowa).

Dwa państwa meklemburskie[edytuj | edytuj kod]

Meklemburgia dzieliła się od 1701 roku na dwa księstwa Świętego Cesarstwa Rzymskiego: Mecklemburg-Schwerin i Mecklemburg-Strelitz. Drugie z nich było maleńkim państwem nie odgrywającym większej roli, pierwsze miało znacznie większe polityczne ambicje. Był to jednak kraj mało nowoczesny, o słabo rozwiniętym handlu i znajdującym się praktycznie pod rządami oligarchii arystokratycznej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Władcy Meklemburgii

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Paluszyński Tomasz, Historia Niemiec i państw niemieckich. Zarys dziejów politycznych, Oficyna Wydawnicza Wyższej Szkoły Języków Obcych w Poznaniu, Poznań 2006