Więzadło pierścienno-tchawicze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Krtań, widok z przodu. Więzadło pierścienno-tchawicze oznaczone numerem 6.

Więzadło pierścienno-tchawicze (łac. ligamentum cricotracheale) – w anatomii człowieka jedno z więzadeł zewnętrznych krtani. Przebiega pomiędzy dolnym brzegiem łuku i płytki chrząstki pierścieniowatej a górnym brzegiem pierwszej chrząstki tchawicy, stanowiąc krótką, sprężystą błonę o pionowo biegnących włóknach[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 355, ISBN 978-83-200-4501-7.
  2. Piotr Chęciński, Anatomia i fizjologia krtani i gardła dolnego, [w:] Kazimierz Niemczyk i inni red., Otorynolaryngologia kliniczna. Tom 2., Warszawa: Medipage, 2015, s. 525–526, ISBN 978-83-64737-25-1.