Wesley Snipes – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wesley Snipes
Ilustracja
Wesley Snipes w 2008 roku
Imię i nazwisko

Wesley Trent Snipes

Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1962
Orlando

Zawód

aktor, producent filmowy, choreograf

Współmałżonek

April DuBois
(1985–1990; rozwód)
Nikki Park
(od 2003)

Lata aktywności

od 1987

Multimedia w Wikimedia Commons

Wesley Trent Snipes[1][2] (ur. 31 lipca 1962 w Orlando) – amerykański aktor i producent filmowy.

W 1998 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7020 Hollywood Boulevard[3][4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Orlando na Florydzie jako syn Rudolpha Snipesa, wojskowego Amerykańskich Sił Powietrznych, i Marion[5], dorastał na ulicach nowojorskiego Południowego Bronxu. Ukończył artystyczną szkołę średnią High School for the Performing Arts[6] w Nowym Jorku. Swoją edukację kontynuował w szkole średniej w Orlando. W latach 1978-1982 uczęszczał na Uniwersytet Stanowy Nowego Jorku (SUNY) w Purchase w stanie Nowy Jork na kierunek sztuki teatralnej, jednak dyplom uzyskał w 1985[7]. Występował w objazdowych teatrach i regionalnych produkcjach. W 1985 podjął pracę jako instalator telefoniczny koło Nowego Jorku.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutował na scenie Broadwayu w dwóch spektaklach – Chłopaki zimy (The Boys of Winter, 1985) jako L. B. i Egzekucja sprawiedliwości (Execution of Justice, 1986) w potrójnej roli Richarda Pabicha, siostry Boom Boom i Sullivana[8], a także wystąpił w sztuce Wole Soyinki Śmierć i królewski koniuszy (Death and the King’s Horesman). Przyłączył się także do podróżnej trupy aktorskiej Struttin'Street Stuff, występując w pobliskich parkach i szkołach.

Swoją karierę na dużym ekranie rozpoczął od udziału w komedii sportowej Dzikie koty (Wildcats, 1986) z Goldie Hawn jako zawodnik futbolu amerykańskiego Trumaine, dramacie sportowym Ulice złota (Streets of Gold, 1986) w roli utalentowanego boksera z Klausem Marią Brandauerem i Adrianem Pasdarem i serialu NBC Policjanci z Miami (Miami Vice, 1986). W 1987 wystąpił jako Mini Max w 17-minutowym teledysku Michaela Jacksona „Bad” w reżyserii Martina Scorsese jako przywódca gangu Mini Max[9]. Jego kreacja sierżanta Bookmana w serialu HBO Opowieści wojenne z Wietnamu (Vietnam War Story, 1988) przyniosła mu nagrodę CableACE.

Po występie w komedii sportowej Pierwsza liga (Major League, 1989) u boku Toma Berengera, Charliego Sheena i Rene Russo oraz sensacyjnym dramacie kryminalnym Abla Ferrary Król Nowego Jorku (King of New York, 1990) z Christopherem Walkenem, Davidem Caruso i Laurence’em Fishburne’em, został zaangażowany do dwóch filmów Spike’a Lee – Czarny blues (1990)[10] jako saksofonista jazzowy u boku Denzela Washingtona i Malaria (Jungle Fever, 1991).

Wystąpił potem w kasowych filmach: Biali nie potrafią skakać (White Men Can't Jump, 1992) z Woodym Harrelsonem jako uliczny koszykarz, Pasażer 57 (Passenger 57, 1992), Taniec na wodzie (Waterdance, 1992), Wschodzące słońce (Rising Sun, 1993) z Seanem Connerym, Człowiek demolka (Demolition Man, 1993) z Sylvestrem Stallone’em i Sandrą Bullock, Strefa zrzutu (Drop Zone, 1994), Ślicznotki (To Wong Foo, Thanks for Everything, Julie Newmar, 1995) jako jedna z trzech drag queen, Pociąg z forsą (Money Train, 1995) z Woodym Harrelsonem i Jennifer Lopez, Fan (The Fan, 1996) jako gwiazdor baseballu z Robertem De Niro i Ellen Barkin oraz Wydział pościgowy (U. S. Marshals, 1998) u boku Tommy’ego Lee Jonesa i Roberta Downeya Jr.

Jest dwukrotnym laureatem nagrody Image; za rolę króla handlu narkotykami w dramacie kryminalnym Mario Van Peeblesa New Jack City (1991) i postać George’a Du Vaula w tele dramacie HBO Amerykański sen (America’s Dream, 1996). Za kreację reżysera z Los Angeles w dramacie Romans na jedną noc (One Night Stand, 1997) został uhonorowany Pucharem Volpiego dla najlepszego aktora na 54. MFF w Wenecji[11].

Swoje umiejętności sztuk walki karate, kung-fu i capoeira zaprezentował na ekranie w roli dhampira Blade’a w filmie akcji Blade: Wieczny łowca (Blade, 1998), za którą odebrał nagrodę Blockbuster Entertainment, a także w sequelach – Blade: Wieczny łowca II (Blade 2, 2002) i Blade: Mroczna trójca (Blade: Trinity, 2004).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Snipes z drugą żoną Nakyuang Park na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 2009 roku

Od 1985 do 1990 był żonaty z April DuBois, z którą ma syna Jelaniego Asara (ur. 1988). Spotykał się z Halle Berry (1990), Jadą Pinkett Smith (1991), Jennifer Lopez (od listopada 1994 do marca 1995) i azjatycką modelką Donną Wong (1996–1998)[12]. 17 marca 2003 poślubił koreańską artystkę malarkę Nakyung „Nikki” Park (ur. 1974). Mają czworo dzieci; synów: Akhenaten Kihwa-T (ur. 2001), Alaafia Jehu-T (ur. 2004) Alimayu Moa-T (ur. 2007) i córkę Iset Jua-T (ur. 2001).

W 1993 został zatrzymany za nielegalne posiadanie broni, a rok potem uciekając przed policją z prędkością ponad 200 km na godzinę spowodował wypadek i był aresztowany za przekroczenie prędkości na autostradzie. W 2008 sąd w stanie Floryda skazał aktora na 3 lata więzienia za przestępstwa podatkowe[13][14]. Udowodniono mu umyślne uchylanie się od płacenia podatków federalnych w latach 1999–2001[13]. Karę pozbawienia wolności rozpoczął 9 grudnia 2010 w więzieniu federalnym McKean Federal Correctional Institution[15][16][17]. Z zakładu karnego został zwolniony 2 kwietnia 2013[18].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Uwagi
1986 Dzikie koty Trumaine
1987 Ulice złota Roland Jenkins
Vietnam War Story Młody żołnierz
1988 Vietnam War Story II Młody żołnierz Bezpośrednio na video
1989 Pierwsza liga „Willie Mays” Hayes
1990 Czarny blues Shadow Handerson
Król Nowego Jorku Thomas Flanigan
1991 New Jack City Nino Brown Nominacja do MTV Movie Award: Najlepszy czarny charakter
Malaria Flipper „Flip” Purify
1992 Taniec na wodzie Raymond Hill
Biali nie potrafią skakać Sidney „Syd” Deane
Pasażer 57 John Cutter
1993 Punkt zapalny Jimmy Mercer
Wschodzące słońce Lt. Webster „Web” Smith
Człowiek demolka Simon Phoenix
1994 Sugar Hill Roemello Skugs
Strefa zrzutu Pete Nessip
1995 Ślicznotki Noxeema Jackson
Pociąg z forsą John
1996 Fan Bobby „Bob” Rayburn
1997 Morderstwo w Białym Domu detektyw Harlan Regis
Romans na jedną noc Maximilian „Max” Carlyle Puchar Volpi na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1997 r.
1998 Wydział pościgowy Mark J. Sheridan/Warren/Roberts
Blade: Wieczny łowca Blade/Eric Brooks/The Daywalker Także jako choreograf sztuk walki i producent
Sport przyszłości Obike Fixx TV
Wracając do korzeni Will Sinclair Także jako producent wykonawczy
2000 Zasady walki Neil Shaw
Stracone nadzieje Franklin Swift Także jako producent
2002 W zasięgu strzału Joe
Blade: Wieczny łowca II Blade/Eric Brooks/The Daywalker Także jako choreograf i koordynator sztuk walki oraz producent
ZygZak David „Dave” Fletcher
Champion Monroe „Undisputed” Hutchens Także jako producent
2004 Antidotum Dean Cage Bezpośrednio na DVD
Blade: Mroczna trójca Blade/Eric Brooks/The Daywalker Także jako producent
2005 7 sekund Jack Tulliver Bezpośrednio na DVD
Strzelec wyborowy Malarz Bezpośrednio na DVD
Teoria chaosu Jason York/Scott Curtis/Lorenz
2006 Pieskie szczęście Lucky Bezpośrednio na DVD
Detonator Sonni Griffith Bezpośrednio na DVD
2007 Zamachowiec James Dial Bezpośrednio na DVD
2008 Zasady walki II – Zdrada Neil Shaw Bezpośrednio na DVD
2009 Gliniarze z Brooklynu Casanova „Caz” Phillips Black Reel Award for Best Supporting Actor
2010 Zabójcza gra agent Marcus
2012 Gallowwalkers Aman
2014 Niezniszczalni 3 Doc
2015 Chi-Raq Cyclops
2017 Zbrojna odpowiedź Isaac
Zanosi się na burzę Łowca
2019 Nazywam się Dolemite D'Urville Martin
2020 Bezlitosne miasto Lawrence
2021 Książę w Nowym Jorku 2 Generał Izzi

Telewizja[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Uwagi
1986 Policjanci z Miami Silk Odcinek „Streetwise"
1987 Vietnam War Story Young Soldier Odcinek „An Old Ghost Walks the Earth"
1989 A Man Called Hawk Nicholas Murdock Odcinek „Choice of Chance"
The Days and Nights of Molly Dodd Hood Odcinek „Here’s Why You Should Always Make Your Bed in the Morning"
1990 H.E.L.P. Lou Barton
1997 Happily Ever After: Fairy Tales for Every Child The Pied Piper Odcinek „The Pied Piper"
2002 The Bernie Mac Show Duke Rope-a-Dope

Inne[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Uwagi
1986 Execution of Justice Siostra Boom Boom Broadway
1987 Bad Mini Max 18 minutowy teledysk/krótki film
Critical Condition Kierowca ambulansu Drobna rola
1995 Czekając na miłość James Wheeler Niewymieniony w czołówce
1998 Masters of the Martial Arts presented by Wesley Snipes on sam Dokument
Jackie Chan: My Story on sam Dokument
1999 Kumpel do bicia Kibic przy ringu Drobna rola

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wesley Snipes Actor, Producer. TVGuide.com. [dostęp 2012-11-11]. (ang.).
  2. ↑ Wesley Snipes. Listal. [dostęp 2012-11-11]. (ang.).
  3. ↑ Wesley Snipes. Walk of Fame. [dostęp 2022-08-25]. (ang.).
  4. ↑ Yvonne Villarreal: Hollywood Star Walk: Wesley Snipes. „Los Angeles Times”, 2010-03-02. [dostęp 2022-08-25]. (ang.).
  5. ↑ Wesley Snipes Biography (1962-). Film Reference. [dostęp 2012-11-11]. (ang.).
  6. ↑ Wesley Snipes. MYmovies. [dostęp 2012-11-11]. (wł.).
  7. ↑ Wesley Snipes – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2012-11-11]. (rum.).
  8. ↑ Wesley Snipes. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-02-07]. (ang.).
  9. ↑ Rebecca Flint Marx: Wesley Snipes Biography. AllMovie. [dostęp 2022-02-07]. (ang.).
  10. ↑ Biografia Wesley Snipesa. Rotten Tomatoes. [dostęp 2012-11-11]. (ang.).
  11. ↑ Wesley Snipes Awards. AllMovie. [dostęp 2022-02-07]. (ang.).
  12. ↑ Wesley Snipes Dating History. FamousFix. [dostęp 2012-11-11]. (ang.).
  13. ↑ a b Tax Evasion Wesley Snipes. Barnes Law LLP. [dostęp 2010-12-09]. (ang.).
  14. ↑ Travis Reed (2008-04-25): Wesley Snipes Gets 3 Years for Not Filing Tax Returns. [dostęp 2012-11-11]. (ang.).
  15. ↑ Bianca Carneiro: Wesley Snipes released from prison after serving three years for tax evasion. Daily Mail. [dostęp 2012-11-11]. (ang.).
  16. ↑ Wesley Snipes -- Released from Prison. TMZ.com. [dostęp 2016-11-14]. (ang.).
  17. ↑ Ann Oldenburg: Wesley Snipes finishes prison time for tax evasion. USA Today. [dostęp 2012-11-11]. (ang.).
  18. ↑ Camron Wiltshire (2013-08-20): Actor Wesley Snipes Free After Three Years in a Prison for “Tax Evasion”. Disinformation. [dostęp 2012-11-11]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Puchar Volpiego dla najlepszego aktora
1932-1959
1960-1989
1990-2009
2010-
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wesley_Snipes&oldid=72300549”