Wasyl Busłajewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wasyl Busłajewicz – bohater ruskich bylin z cyklu nowogrodzkiego.

Urodził się jako jedyny syn Amelfy Timofiejewny i Busłaja. Wcześnie stracił ojca, zaś w wieku siedmiu lat został oddany przez matkę na naukę. Szybko zaczął prowadzić żywot hulaki i zabijaki. Sprowadził do domu matki miłośników mocnych trunków i darmowego jadła. Sformował w ten sposób dwudziestodziewięcioosobową drużynę, wraz z którą sterroryzował Nowogród Wielki, nieustannie wywołując w mieście zamieszki i zmuszając mieszkańców do płacenia haraczu.

Po pewnym czasie postanowił odkupić grzechy młodości i udał się na pielgrzymkę do Jerozolimy. W czasie wędrówki odwiedził Soroczyńską Górę, gdzie znieważył ludzką czaszkę, która przepowiedziała mu rychłą śmierć. W drodze powrotnej z Jerozolimy, gdzie spełnił bogobojny ślub, ponownie znieważył czaszkę na Soroczyńskiej Górze. Wkrótce potem zlekceważył ostrzegawczy napis wyryty w kamieniu i zabił się podczas zabawy.

Drużyna Wasyla powiadomiła Amelfę o śmierci syna. Ta obdarowała drużynę i rozeszła się ona po świecie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej M Kempiński, Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich, Warszawa: Iskry, 2001, ISBN 83-207-1629-2, OCLC 297716845.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wasyl_Busłajewicz&oldid=62429328”