Warużan Sukiasjan – Wikipedia, wolna encyklopedia

Warużan Sukiasjan
Վարուժան Սուքիասյան
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1956
Erywań

Wzrost

181 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1978–1987 Kotajk Abowian 183 (66)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1988 Kotajk Abowian (asystent)
1989–1990 Lori Wanadzor
1992–1994 Bananc Kotajk
1995 Wan Erywań
1996–1997 Kotajk Abowian (konsultant)
1997 Homenmen Bejrut
1998–1999 Cement Ararat
1998–1999 Armenia U-21
2000 Araks Ararat
2000–2001 Armenia
2001 Spartak Erywań
2003–2005 Homenmen Bejrut
2006–2007 Ararat Erywań
2007–2008 Armenia U-21
2008 Ararat Erywań
2009–2010 Impuls Diliżan
2015–2016 Ararat Erywań
2015–2016 Armenia
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Warużan Sukiasjan, orm. Վարուժան Սուքիասյան, ros. Варужан Гарсеванович Сукиасян, Warużan Garsiewanowicz Sukiasian (ur. 5 sierpnia 1956 w Erywaniu, Armeńska SRR) – ormiański piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1978 rozpoczął karierę piłkarską w Kotajk Abowian. W klubie występował przez 10 lat i w 1987 zakończył karierę piłkarza.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniowca. Najpierw w 1988 pomagał trenować rodzimy klub Kotajk Abowian, a w latach 1989-1990 prowadził Lori Wanadzor. W 1992 roku został trenerem nowo powstałego klubu Bananc Kotajk. Po zakończeniu sezonu 1994 klub został połączony z Kotajkiem Abowian i trener pozostał bez pracy. W 1995 trenował Wan Erywań, a potem ponownie pracował w Kotajku Abowian jako trener konsultant. W 1987 został zaproszony przez ormiańską diasporę w Libanie do prowadzenia ich klubu Homenmen Bejrut. W 1998 stał na czele klubu Cement Ararat, z którym zdobył mistrzostwo i Puchar Armenii, po czym został powołany do kierowania młodzieżowej reprezentacji Armenii. Za dwa miesiące do zakończenia sezonu 1999 opuścił Cement, ale już w czerwcu 2000 wrócił do klubu, który już zmienił nazwę na Araks Ararat. Z Araksem ponownie zdobył mistrzostwo. W styczniu 2000 został mianowany na stanowisko selekcjonera narodowej reprezentacji Armenii[1]. Po porażce z Norwegią 11 października 2001 podał się do dymisji[2]. W kwietniu 2001 po raz trzeci wrócił do klubu z Araratu, który przeniósł się do stolicy i nazywał się Spartak Erywań. Po czterech miesiącach pracy opuścił klub. W latach 2003-2005 ponownie trenował Homenmen z Bejrutu. W 2006 objął stanowisko głównego trenera Araratu Erywań, ale latem 2007 przez konflikt z kierownictwem klubu zrezygnował z pracy w nim[3]. Potem ponownie szkolił młodzieżową reprezentację. W marcu 2008 wrócił do prowadzenia Araratu Erywań. W końcu roku znowu przez konflikt z kierownictwem opuścił klub. 3 lutego 2009 w ormiańskiej prasie sportowej poinformowano o odrodzeniu klubu piłkarskiego Impuls Diliżan. Szefem sztabu szkoleniowego i wiceprezesem klubu stał Sukiasjan, później również i skautem klubu. Wielką jego zasługą jest zdobycie pierwszego miejsca w Pierwszej lidze i awans do ekstraklasy. Na początku 2010 objął też stanowisko głównego trenera Impulsu. Po zakończeniu pierwszej połowy głównym trenerem został Armen Giulbudaghjanc[4], a Sukiasjan w końcu lipca 2010 przeniósł się do pacy w Urzędzie Miasta Erywań. 10 czerwca 2014 został wiceprezesem klubu Alaszkert Erywań. 28 kwietnia 2015 po raz trzeci stał na czele Araratu Erywań[5].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

Kotajk Abowian
  • mistrz Wtoroj ligi ZSRR: 1984
  • wicemistrz Wtoroj ligi ZSRR: 1981
  • brązowy medalista Wtoroj ligi ZSRR: 1982

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Bananc Kotajk
Cement Ararat/Araks Ararat/Spartak Erywań
  • mistrz Armenii: 1998, 2000
  • brązowy medalista Mistrzostw Armenii: 1999
  • zdobywca Pucharu Armenii: 1998, 1999
  • zdobywca Superpucharu Armenii: 1998
  • finalista Superpucharu Armenii: 1999
Ararat Erywań
  • wicemistrz Armenii: 2008
  • zdobywca Pucharu Armenii: 2008
  • finalista Pucharu Armenii: 2007

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • król strzelców Kotajku Abowian: 1983 (21 goli)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]