Warsaw Financial Center – Wikipedia, wolna encyklopedia
Warsaw Financial Center, widok z ul. Świętokrzyskiej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres | |
Typ budynku | |
Architekt | A. Epstein & Sons International, Kohn Pedersen Fox Associates |
Inwestor | Golub & Company |
Wysokość całkowita | 165 m |
Wysokość do dachu | 144 m |
Kondygnacje | 32 |
Powierzchnia użytkowa | 50 000 m² |
Rozpoczęcie budowy | 1997 |
Ukończenie budowy | 1999 |
Właściciel | CPI Poland Sp. z o.o. |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°14′00″N 21°00′06″E/52,233333 21,001667 | |
Strona internetowa |
Warsaw Financial Center (WFC) – biurowiec znajdujący się na rogu ulic Emilii Plater i Świętokrzyskiej w Warszawie.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Warsaw Financial Center zaprojektowały amerykańskie firmy A. Epstein & Sons International i Kohn Pedersen Fox Associates przy współpracy z polskimi architektami z Biura Projektów Architektury J&J[1]. Inspirację dla projektu stanowił biurowiec 333 Wacker Drive w Chicago[2]. Głównym wykonawcą była firma PORR International[1]. Wieżowiec został wzniesiony w latach 1997–1999 i był jednym z najnowocześniejszych wieżowców lat 90. XX wieku w Europie Środkowej[1].
Budynek ma 144 metry wysokości, zaś wierzchołek jego iglicy znajduje się 165 metrów nad ziemią. Bryła graniastosłupa została skomponowana z łukiem w górnej części wieżowca, a przy budowie fasady wykorzystano przede wszystkim aluminium, granit i szkło. Wieżowiec wieńczy ok. 20-metrowa iglica, do montażu której konieczne było użycie transportowego śmigłowca Mi-8[3]. 6 pierwszych pięter zajmuje parking (350 miejsc), natomiast na piętrach 7–31 znajdują się biura.
Łączna powierzchnia najmu w Warsaw Financial Center wynosi 49 782 m²[1]. Na każdym piętrze znajduje się 1900 m² powierzchni biurowej klasy A+, wysokiej na 2,75 m i w pełni przystosowanej do potrzeb osób niepełnosprawnych. Komunikację zapewnia 16 wind.
Biurowiec został certyfikowany w systemie LEED na poziomie Gold[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1989–2001. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, s. 76. ISBN 83-908950-5-6.
- ↑ a b WFC wciąż wyznacza biurowe standardy. „Dziennik Gazeta Prawna”, s. A29, 10-12 listopada 2017.
- ↑ Warszawskie Centrum Finansowe. [dostęp 2013-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-20)].