Wanda Łyżwińska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wanda Łyżwińska

Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1953 Piaseczno
Posłanka na Sejm RP IV i V kadencji
Okres	od 2001 do 2007
Przynależność polityczna	Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej
Cytaty w Wikicytatach

Wanda Łyżwińska z domu Kapusta (ur. 9 lipca 1953 w Piasecznie) – polska polityk, rolnik, technik ekonomista, technolog żywienia, posłanka na Sejm IV i V kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1973 ukończyła Liceum Ekonomiczne w Piasecznie. Studiowała też technologię żywienia w Wyższej Szkole Gospodarczej w Przemyślu.

W latach 1973–1976 pracowała jako kasjerka w PKO BP. Od 1975 prowadzi wraz z mężem indywidualne gospodarstwo rolne w Hucie Skaryszewskiej. Była także współwłaścicielką firmy „Skarpol”. Należy do Polskiego Związku Łowieckiego. W 2008 przeszła na emeryturę.

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. była członkinią Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W 1995 wstąpiła do ZZR „Samoobrona”, a następnie także do partii Samoobrony RP.

W wyborach w 2001 liczbą 6927 głosów uzyskała mandat poselski na Sejm jako kandydat Samoobrony RP z okręgu radomskiego. W wyborach w 2005 po raz drugi została posłem liczbą 7842 głosów. Zasiadała w Komisji Ustawodawczej, Komisji Skarbu Państwa oraz Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych. Była także wiceprzewodniczącą Podkomisji nadzwyczajnej do spraw równego statusu kobiet i mężczyzn.

W wyborach w 2002 bez powodzenia ubiegała się o urząd prezydenta miasta Radomia^[1]. Z poparciem 5,88% głosujących zajęła piąte miejsce spośród ośmiu kandydatów.

W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bezskutecznie ubiegała się o reelekcję (otrzymała 1410 głosów). Do 2008 przewodniczyła zarządowi powiatowemu Samoobrony RP w Radomiu. Pełniła także funkcję wiceprzewodniczącej jej władz wojewódzkich i członkini rady krajowej partii.

Postępowania sądowe[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2003 została skazana przez Sąd Rejonowy w Radomiu na karę 4200 zł grzywny za oszustwa podatkowe popełnione wraz z mężem^[2]. W marcu 2004 Sąd Okręgowy odrzucił jej apelację i utrzymał wyrok w mocy^[3][4]. W styczniu 2009 Sąd Rejonowy w Radomiu skazał ją na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na pięcioletni okres próby oraz na karę grzywny za fałszowanie dokumentów (zgód na kandydowanie i oświadczeń lustracyjnych kandydatów Samoobrony RP do Sejmu) w trakcie kampanii wyborczej w 2001. W listopadzie tego samego roku Sąd Okręgowy w Radomiu utrzymał przedmiotowy wyrok w mocy^[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest żoną Stanisława Łyżwińskiego, ma dwóch synów: Błażeja i Cezarego, który był radnym sejmiku łódzkiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Strona sejmowa posła V kadencji.
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. IV kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2002.
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. V kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2006.