Waldemar Tęsiorowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Waldemar Tęsiorowski
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Waldemar Grzegorz Tęsiorowski

Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1962
Dobroszyce

Wzrost

176 cm

Pozycja

pomocnik, obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1976–1977 Dąb Dobroszyce
1978 Pogoń Oleśnica
1978–1980 Śląsk Wrocław
1981–1982 Metal Kluczbork
1983–1984 Moto Jelcz Oława
1984–1993 Śląsk Wrocław 226 (4)
1993 Warta Poznań 16 (0)
1994 Ślęza Wrocław
1995 Górnik Zabrze 16 (0)
1995–1996 GKS Bełchatów 19 (0)
1996 RKS Radomsko
1997 KemBud Jelenia Góra
1998–1999 Śląsk Wrocław
1999 KFC Uerdingen 05
2000 1.FC Viersen
2000 Czarni Żagań
2000–2001 Polar Wrocław
2002–2003 Zenit Międzybórz
2003–2004 Śląsk Wrocław
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Waldemar Grzegorz Tęsiorowski (ur. 18 stycznia 1962 w Dobroszycach) – polski piłkarz i trener.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przez wiele lat podstawowy zawodnik Śląska Wrocław. W jego barwach rozegrał ponad 350 spotkań i wywalczył Puchar Polski oraz Superpuchar w 1987 roku. Ma na swoim koncie 277 występów w ekstraklasie, w których zdobył cztery bramki. 15 razy zagrał w reprezentacji olimpijskiej.

W lipcu 1990 decyzją Wydziału Wychowania i Dyscypliny PZPN został zdyskwalifikowany na okres jednego roku wraz z pozbawieniem funkcji kapitana drużyny Śląska za to, że podczas wyjazdowego meczu towarzyskiego przeciw Pogoni Oleśnica w czerwcu 1990 popchnął sędziego, doprowadzając do jego upadku i urazu stłuczenia[1].

Do 2009 asystent Ryszarda Tarasiewicza w Śląsku Wrocław, a pod koniec 2011 w ŁKS. Samodzielnie prowadził IV-ligowy GKS Kobierzyce (2010). 29 marca 2012 został trenerem drugoligowego Bałtyku Gdynia. Był asystentem Ryszarda Tarasiewicza w Zawiszy Bydgoszcz.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]