Wacław Zdanowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wacław Zdanowicz

Data i miejsce urodzenia	28 września 1891 Abramowsk
Data i miejsce śmierci	7 listopada 1958 Wrocław
Zawód	aktor teatralny i filmowy, śpiewak, reżyser teatralny i dyrektor teatrów, urzędnik
Współmałżonek	Józefina Bolska
Lata aktywności	1911-1958

Wacław Zdanowicz (ur. 28 września 1891 w Abramowsku, zm. 7 listopada 1958 we Wrocławiu) – polski aktor teatralny i filmowy, śpiewak, reżyser teatralny i dyrektor teatrów, urzędnik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę średnią w Wilnie, a następnie studiował filozofię na uniwersytecie w Petersburgu, których to studiów nie ukończył. Powrócił do Wilna, gdzie pracował w tamtejszym Sądzie Okręgowym oraz uczęszczał na lekcje śpiewu do konserwatorium Towarzystwa Śpiewaczego "Lutnia". Karierę sceniczną rozpoczął w 1911 roku, występując na scenach wileńskich. Następnie grał w Sosnowcu (1912), Kaliszu (1912-1913), Poznaniu (Teatr Polski, 1913-1914). W kolejnych latach prowadził wraz z Antonim Radwanem Teatr Letni w Kaliszu (1915-1946) oraz grał w Lublinie (teatr Wesoły Ul 1916-1918, Teatr Wielki 1919-1920). Lata 1920-1931 spędził w Warszawie, występując na scenach operetkowych i rewiowych (Czarny Kot 1920, Teatr Nowy 1921-1922, Qui Pro Quo 1922-1923 oraz 1926-1927, Teatr Nowości 1923-1926, Wodewil, Nietoperz 1927, Bagatela, Chochlik 1929, Znicz, Wiel­ka Rewia, Bagatela, Hollywood 1930-1931). Podczas pracy w Teatrze Nowości zaczął również reżyserować, a w 1924 roku występował gościnnie w Teatrze Letnim w Wilnie.

W 1931 roku wraz z żoną Józefiną Bolską wyjechał do Stanów Zjednoczonych na zaproszenie tamtejszej Polonii. Przebywał tam do 1934 roku, występując i reżyserując m.in. w Cleveland, Detroit, Chicago, Buffalo, Milwaukee, Nowym Jorku, Filadelfii i Bostonie. Po powrocie do Polski przebywał w Warszawie, występując w teatrach: Kameralnym, Letnim (19340, Hollywood (1935), Cyrulik Warszawski (1935-1936) oraz w Teatrze Wielkim w repertuarze operetkowym (1936-1937). W latach 1937-1938 odbył tournee po kraju z zespołem złożonym z gwiazd rewii i operetki, a następnie ponownie występował w Warszawie (Wielka Rewia oraz w repertuarze komediowym Teatrach: Narodowym i Kameralnym). Był również inspektorem kulturalno-oświatowym zespołów amatorskich Naczel­nej Dyrekcji Lasów Państwowych oraz kierownikiem artystycznym teatralnego zespołu objazdowego Dyrekcji.

Podczas II wojny światowej pozostał w stolicy. W latach 1940-1944 występował w teatrach jawnych: Kometa, Stara Mewa, Złoty Ul, Wodewil oraz Nowości. Brał udział w powstaniu warszawskim, a po jego zakończeniu został wywieziony do Niemiec. Po zakończeniu walk i powrocie do Polski, w 1945 roku objął dyrekcję Teatru Wielkiego w Częstochowie oraz kierownictwo artystyczne Teatru Żołnierskiego I Korpusu Pancernego w Gliwicach. Następnie występował i reżyserował w Teatrze Miejskim w Opolu (1945-1946), by przenieść się do Wrocławia, gdzie pracował do śmierci. Był członkiem zespołów teatrów wrocławskich: Miejskiego (1946-1947), Dolnośląskiego (1947-1949) oraz Młodego Widza (od 1957 r. - Rozmaitości) (1949-1958). Został pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu^[1].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Wacław Zdanowicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2023-05-15] .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Wacław Zdanowicz w bazie filmpolski.pl