French
DeutschWłodzimierz Sokołowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 3 września 1940 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 29 czerwca 2012 | ||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 183 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Włodzimierz Sokołowski (ur. 3 września 1940 w Mijaczowie ob. dzielnica Myszkowa, zm. 29 czerwca 2012 w Nowym Jorku[1][2][3]) – polski lekkoatleta skoczek o tyczce, wielokrotny mistrz i rekordzista Polski, olimpijczyk, inżynier architekt.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Sport[edytuj | edytuj kod]
Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio[1][2], ale odpadł w eliminacjach. W finale Pucharu Europy w 1965 w Stuttgarcie był piąty. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zajął w finale 6. miejsce[4]. Na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze zajął 8. miejsce[5], a na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie – 9. miejsce[6]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach był w finale piąty[7].
Był mistrzem Polski w 1963, 1964, 1965, 1966 i 1971, a także wicemistrzem w 1968 i 1969[8].
Sześciokrotnie poprawiał rekord Polski od 4,69 m do 5,05 m. Jako pierwszy Polak pokonał granicę 5 metrów[9].
W latach 1962-1971 dwadzieścia dwa razy startował w meczach reprezentacji Polski, odnosząc 1 zwycięstwo indywidualne.
Rekord życiowy[10]:
- skok o tyczce – 5,13 (21 sierpnia 1971, Warszawa)
Był zawodnikiem Rakowa Częstochowa (1958-1961), Lotnika Warszawa (1962-1967) i Legii Warszawa (1967-1973)[1]. W 1973 przystąpił do zawodowej grupy lekkoatletycznej International Track Association, która działała w latach 1972-1976; występował tam jako Wally Sokol[11]. W 1981 zdobył złoty medal mistrzostw świata weteranów w skoku o tyczce w kategorii zawodników powyżej 40. roku życia[12].
Kariera pozasportowa[edytuj | edytuj kod]
Ukończył architekturę na Politechnice Warszawskiej. Był największą miłością Kaliny Jędrusik, co opisała jej pasierbica Magdalena Dygat-Dudzińska w swojej książce "Rozstania"[13].
Przeprowadził się do Stanach Zjednoczonych[1]. Jako architekt pracował m.in. przy projektowaniu budynku 7 World Trade Center, oraz wieżowców Donalda Trumpa przy 62 Ulicy i 3 Alei[13].
Zmarł nagle 29 czerwca 2012 w Nowym Jorku[3]. 14 lipca został pochowany w Myszkowie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Polski Komitet Olimpijski, Włodzimierz Sokołowski – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl [online], www.olimpijski.pl [dostęp 2014-12-26] (pol.).
- ↑ a b Włodzimierz Sokołowski [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-14] (ang.).
- ↑ a b Zmarł Włodzimierz Sokołowski [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki, 3 lipca 2012 [dostęp 2021-05-14] (pol.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 525 [dostęp 2021-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Prague 1967 [online], European Athletics [dostęp 2021-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-24] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Madrid 1968 [online], European Athletics [dostęp 2021-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-11] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 540 [dostęp 2021-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 138–139. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 98.
- ↑ Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920-2007 [online], statystyka.histor.pzla.pl [dostęp 2011-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-15] (pol.).
- ↑ Paul H. Heyse: An Historical Study of the Rise and Fall of the International Track Association 1972-1976. s. 77. [dostęp 2011-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 października 2011)]. (ang.).
- ↑ World Masters (Veterans) Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2011-01-31] (ang.).
- ↑ a b Dariusz Dobek: Od romansu z Kaliną Jędrusik po projektowanie World Trade Center. "Sokół" zawsze latał wysoko.. onet.pl, 2022-06-29. [dostęp 2022-06-29].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Polski Komitet Olimpijski: Włodzimierz Sokołowski – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-26]. (pol.).
- Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
- Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
- Włodzimierz Sokołowski, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2012-07-03] (ang.).
nr – nie rozegrano