French
DeutschWładysław Michał Pius Branicki – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | polska |
Władysław Michał Pius Branicki herbu Korczak (ur. 11 maja 1848 w Białej Cerkwi, zm. 12 kwietnia 1914 w Nicei) – polski magnat, właściciel ziemski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 11 maja 1848 w Białej Cerkwi[1]. Był synem Aleksandra Branickiego herbu Korczak (1821-1877) i Anny Niny Hołyńskiej z Hołyna herbu Klamry (1824-1907)[2][1]. Był stryjecznym bratem Ksawerego Branickiego[3].
Był właścicielem posiadłości w Galicji, na ziemiach ukraińskich, rezydencji „Frascati” i innych nieruchomości w Warszawie w tym mieście[3][2][4]. Na Ukrainie posiadał m.in. dobra Stawiszczańskie[5]. Za jego czasów w Stawiszczu powstał dwór[6][7]. Uchodził za jednego z najbogatszych magnatów polskich[4]. Znany był z działalności filantropijnej[4]. Zadysponował specjalnym funduszem, z którego za sprawą wyznaczonej osoby zaufanej wspierano w Warszawie osoby proszące o pomoc materialną[8][4]. Otrzymał tytuł kamerjunkiera dworu rosyjskiego[1].
Był żonaty z hr. Julią z domu Potocką rodem z Łańcuta (1854-1921, córka Alfreda)[8][7][4]. Miał córki: Marię (1873-1934, żona Zdzisława Lubomirskiego), Annę (1876-1953, druga żona Juliusza Tarnowskiego), Julię (1879-1929, żona Henryka Potockiego) i Różę (1881-1953, żona Benedykta Tyszkiewicza)[8][7][4].
Zmarł 12 kwietnia 1914 w Nicei w wyniku przewlekłej choroby płuc[3][2][8][1]. Pogrzeb odbył się tamże[2]. Został pochowany w Suchej[1]. We wspomnieniu na łamach polskojęzycznego dziennika „Polonia” z Paryża został określony jako „jeden z najlepszych ludzi, jakie ma społeczeństwo polskie”[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Władysław Michał Pius hr. Branicki h. Korczak. sejm-wielki.pll. [dostęp 2022-05-11].
- ↑ a b c d Ostatnie wiadomości. Ś p. Władysław hr. Branicki. „Kurier Warszawski”. Nr 103, s. 14, 15 kwietnia 1914.
- ↑ a b c Osobiste. Z karty żałobnej. „Goniec Wieczorny”. Nr 170, s. 4, 15 kwietnia 1914.
- ↑ a b c d e f Zgon magnata polskiego. „Nowości Illustrowane”. Nr 17, s. 17, 25 kwietnia 1914.
- ↑ Z żałobnej karty. „Kurjer Lwowski”. Nr 155, s. 5, 18 kwietnia 1914.
- ↑ Antoni Urbański Memento kresowe, Warszawa, 1929, s. 83.
- ↑ a b c d Nekrologja. „Polonia”. Nr 9, s. 4, 18 kwietnia 1914.
- ↑ a b c d Osobiste. Ś p. Władysław hr. Branicki. „Kurier Warszawski”. Nr 104, s. 2–3, 16 kwietnia 1914.