Władysław Daniłowski (kompozytor) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władysław Daniłowski
Ilustracja
Pseudonim

Władysław Dan
Władysław Dan-Daniłowski
Walter Dana

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1902
Warszawa, Polska

Data i miejsce śmierci

4 marca 2000
Miami Beach, USA

Instrumenty

wokal, fortepian

Gatunki

muzyka rozrywkowa, jazz

Zawód

pianista, kompozytor, śpiewak

Aktywność

1928–2000

Wydawnictwo

Dana Record

Powiązania

Mieczysław Fogg

Zespoły
Chór Dana
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP Złoty Krzyż Zasługi

Władysław Daniłowski, także Władysław Dan-Daniłowski, pseudonim Dan, w USA znany jako Walter Dana (ur. 26 kwietnia 1902 w Warszawie, zm. 4 marca 2000 w Miami Beach w USA) – polski pianista, kompozytor i wokalista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem pisarza Gustawa Daniłowskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej i w III powstaniu śląskim. Studiował w Konserwatorium Warszawskim na kierunkach: fortepianu (w klasie Henryka Melcera-Szczawińskiego) oraz teorii muzyki (w klasie Piotra Rytla). Rozpoczął również studia na Wydziale Prawniczym Uniwersytetu Warszawskiego, ukończył je w 1926. Odbył praktykę konsularną w polskiej ambasadzie w Paryżu (Francja), gdzie poznał muzykę jazzową i zafascynował się występującym tam kwintetem amerykańskim The Revelers(inne języki). Do kraju powrócił w 1928.

Jako kompozytor zadebiutował, pisząc kilka utworów dla Qui Pro Quo (śpiewała je Hanka Ordonówna). Jednocześnie pracował jako urzędnik w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Był założycielem wzorowanego na The Revelers Chóru Dana (1928), który prowadził do 1939. Pracował też w Polskim Radiu, gdzie kierował Działem Muzyki Lekkiej. Pisał piosenki dla wielu wykonawców, m.in. dla: Adama Astona, Chóru Dana, Mieczysława Fogga, Zofii Terné, Miry Zimińskiej-Sygietyńskiej. Zajmował się komponowaniem muzyki dla potrzeb filmu.

Po wybuchu II wojny światowej zamieszkał we Włoszech, a następnie w 1940 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Tam reaktywował Chór Dana pod nową nazwą Dana Ensemble, sam przybrał pseudonim Walter Dana. Był prezenterem polonijnych rozgłośni radiowych. Związał się z wytwórniami płytowymi Harmonia oraz RCA Victor, a następnie w Nowym Jorku stworzył własną wytwórnię Dana Record, a także wydawnictwo nutowe. W USA napisał wiele piosenek, w tym słynną polkę Who Stole the Kishka? znaną przede wszystkim z wykonania Frankiego Yankovica. Inny jego przebój Longing for You został nagrany między innymi przez Vica Damone’a, Sammy’ego Kaye’a i Teresę Brewer[1].

W 1958 zamieszkał w Miami Beach na Florydzie. Po przejściu na emeryturę zajął się kompozycją klasyczną. Napisał Florida Sketches, suitę symfoniczną, której premiera odbyła się w 1970 roku w Miami Beach Symphony. Jest członkiem Polka Hall of Fame[1].

Władysław Daniłowski przeżył trzy zawały i na krótko przed śmiercią wylew, w wyniku którego stracił wzrok. Mimo złego stanu zdrowia przeżył swoją żonę Bronisławę i syna Gustawa. W 1996 roku wydał swoje wspomnienia Oj, dana, dana!... cztery pokolenia. W 1997 roku odbył się jubileusz 95. urodzin zorganizowany przez Kongres Polonii Amerykańskiej. Zmarł w 2000 roku w wieku 97 lat.

Pochowano go w Mauzoleum Southern Memorial Park w Miami na Florydzie.

Najważniejsze piosenki[edytuj | edytuj kod]

  • Barbara (sł. Emanuel Szlechter, Szer-Szeń)
  • Blade usta (sł. Mieczysław Fogg)
  • Błękitne oczy (instr.)
  • Bo szczęściu melodii nie trzeba (sł. Marian Hemar)
  • Bo szkoda żyć (sł. Julian Tuwim)
  • Chodź, kolego, na jednego (1936, sł. Julian Tuwim)
  • Co nam zostało z tych lat (1930, sł. Julian Tuwim)
  • Czerwony kapturek (sł. Julian Tuwim)
  • Dlaczego właśnie ja (Fredzio; 1937, sł. Aleksander Jellin)
  • Flisacy (sł. Tadeusz Stach)
  • Gdy tańczysz ze mną (sł. Mieczysław Fogg)
  • Jeśli zostać, to na zawsze (Jeśli kochać, to na zawsze; sł. Marian Hemar)
  • Już się prześnił sen (sł. Konrad Tom)
  • Kochana (sł. Mieczysław Fogg)
  • Kuplety warszawskie (sł. Aleksander Jellin)
  • Miłość stęskniona (sł. Mieczysław Fogg)
  • Może kiedyś innym razem (sł. Marian Hemar)
  • Murzynek Jim (1937, sł. Aleksander Jellin)
  • Nie igraj, Signorito (sł. Julian Tuwim)
  • Nie umiem zapomnieć (sł. Tadeusz Stach)
  • Oj, dana (sł. Jerzy Jurandot)
  • Piłem
  • Pokoik na Hożej (sł. Julian Tuwim)
  • Przebrzmiała pieśń (sł. Julian Tuwim)
  • Sukienka (sł. Mieczysław Fogg)
  • Telefony (sł. Julian Tuwim)
  • W niedzielę (sł. Julian Tuwim)
  • Wesoły marynarz (sł. Julian Tuwim)
  • Who Stole the Kishka? (sł. Walter Solek)
  • Longing for You (sł. Bernard Jansen)

Filmografia (wybór)[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP
  • Złoty Krzyż Zasługi (1938)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Walter Dana, Polka Promoter, Dies at 96" The New York Times (March 13). Retrieved 2008-12-24[1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza Morex, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Dan Władysław, s. 36, 37.
  • Daniłowski Władysław, Oj, dana, dana!... cztery pokolenia, Miami Beach 1996, Dana Publishing, ISBN 0-930401-98-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Daniłowski_(kompozytor)&oldid=70318968”