Władimir Ponomariow (piłkarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władimir Ponomariow
Pełne imię i nazwisko	Władimir Aleksiejewicz Ponomariow
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1940 ; Moskwa
Wzrost	175 cm
Pozycja	obrońca/napastnik
Kariera juniorska
Lata	Klub
–1960	Dinamo Moskwa
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1991–1993	Zenit Czelabińsk (asystent)
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Władimir Aleksiejewicz Ponomariow, ros. Владимир Алексеевич Пономарёв (ur. 18 lutego 1940 w Moskwie, Rosyjska FSRR) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji obrońcy lub napastnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski. Syn znanego piłkarza Aleksieja Ponomariowa.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu Dinamo Moskwa. W 1960 rozpoczął karierę piłkarską w pierwszej drużynie Wołgi Kalinin. W 1962 roku przeszedł do CSKA Moskwa. W 1969 przez problemy zdrowotne był zmuszony zakończyć karierę piłkarską^[1].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

11 października 1964 debiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z Austrią przegranym 0:1. Łącznie rozegrał 25 meczów.

W latach 1963-1964 rozegrał trzy mecze w olimpijskiej reprezentacji ZSRR.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako wojskowy w strukturze Ministerstwa Obrony ZSRR. Ukończył służbę w stopniu podpułkownika. Dopiero w 1991 rozpoczął pracę trenerską. Do 1993 pomagał trenować Zenit Czelabińsk. Potem zajął się własną działalnością gospodarczą^[2]^[3].