Vladimír Klecanda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Vladimír Klecanda

Państwo działania	Czechosłowacja
Data i miejsce urodzenia	25 września 1888 Praga
Data i miejsce śmierci	3 kwietnia 1946 Praga
profesor
Specjalność: archiwistyka, historia Czech
Habilitacja	1924
Profesura	1931
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Komeńskiego w Bratysławie
Okres zatrudn.	1924–1938
Uczelnia	Uniwersytet Karola
Okres zatrudn.	1938–1939
Multimedia w Wikimedia Commons

Vladimír Klecanda ps. „dr Luděk Kalvoda”(ur. 25 września 1888 w Pradze, zm. 3 kwietnia 1946 tamże) – czeski historyk, archiwista i polityk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem pisarza i dziennikarza Jana Klecandy^[1].

Studiował historię na uniwersytetach w Pradze, Paryżu i Wiedniu. Od 1918 pracował jako archiwista w Archiwum Narodowym w Pradze, a od 1921 do 1923 w Wiedniu^[2]. Od 1924 pracował na nowo utworzonym Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie. Od 1928 był profesorem nadzwyczajnym, a w 1932 uzyskał nominację profesorską^[2]. W latach 1936−1938 był dziekanem tego wydziału^[2]. Był autorem publikacji na temat archiwistyki oraz historii Czech^[3].

W 1938 musiał opuścić Słowację i rozpoczął pracę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola^[2]. Po wybuchu II wojny światowej zaangażował się w działalność czechosłowackiego ruchu oporu (m.in. był sekretarzem generalnym Centrum Politycznego), używał pseudonimu „dr Luděk Kalvoda”. W grudniu 1939 opuścił Czechy i przez Jugosławię przedostał się do Francji^[1]. Od 1940 pracował w Czechosłowackim Komitecie Narodowym, zasiadał w najwyższych władzach emigracyjnego rządu oraz pracował jako komentator radiowy dla BBC^[2]. W latach 1943−1945 był redaktorem i wydawcą wydawanego w Londynie miesięcznika „Kruh”. Zajmował się także gromadzeniem materiałów archiwalnych związanych z działalnością czechosłowackiego ruchu oporu i rządu emigracyjnego^[2].

Po powrocie do Czechosłowacji został członkiem Czeskiej Partii Narodowo-Społecznej i zasiadał w Tymczasowym Zgromadzeniu Narodowym^[2][4]. Po jego śmierci zastąpił go prof. Václav Hlavatý^[4].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego żona Eva zmarła w 1942 w Auschwitz. Jego córka Eva była więziona w obozie w Ravensbrück i w 1945 powróciła do Czechosłowacji^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]