Victor Röhrich – Wikipedia, wolna encyklopedia

Victor Röhrich
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1862
Pieniężno

Data i miejsce śmierci

27 czerwca 1925
Braniewo

Odznaczenia
IV Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy)
Liceum Hosianum w Braniewie, uczelnia, której Röhrlich dwukrotnie był rektorem

Victor (Wiktor) Röhrich (ur. 27 lipca 1862 w Pieniężnie w Prusach Wschodnich, zm. 27 czerwca 1925 roku w Braniewie) – niemiecki historyk, wykładowca akademicki i polityk w okresie Republiki Weimarskiej, członek Partii Centrum.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Były cmentarz św. Jana, na którym został pochowany (w tle uczelnia)

Victor Röhrich urodził się, wraz z piątką rodzeństwa, w rodzinie malarza i rymarza Franza Röhricha i jego żony Rosy z domu Klingenberg. W latach 1868–1874 uczęszczał do katolickiej szkoły męskiej w Pieniężnie (katholische Knabenschule). Następnie również w Pieniężnie uczęszczał w latach 1874–1876 do szkoły gehobene Knabenschule. Jego wyjątkowe zdolności skłoniły rodziców do posłania go od jesieni 1876 roku do braniewskiego Liceum Hosianum, które ukończył zdaną maturą w 1882 roku. Następnie studiował historię oraz germanistykę we Wrocławiu (1882–1884) oraz w Królewcu (1884–1886). 21 grudnia 1885 na Uniwersytecie Albertina w Królewcu zdał rigorosum, a 10 marca 1886 obronił rozprawę doktorską z wyróżnieniem (summa cum laude) i uzyskał stopień doktora filozofii. W 1887 zdał egzamin państwowy „pro facultate docendi“. Pracował jako nauczyciel w Tylży i w Reszlu. W 1891 roku został nauczycielem w Liceum Hosianum w Braniewie. Powierzano mu prowadzenie lekcji historii, języka niemieckiego, matematyki i języków klasycznych. Po śmierci profesora Bendera w grudniu 1893 roku zwolniła się katedra historii w Liceum Hosianum, którą po pewnych perturbacjach powierzono w końcu, od Wielkanocy 1894 roku, Röhrichowi, nadając mu tytuł profesora nadzwyczajnego. Już po dwóch latach został mianowany profesorem zwyczajnym. Dwukrotnie pełnił funkcję rektora uczelni (1908–1911 i od 1924 do śmierci), która została podniesiona do rangi Akademii Królewskiej (1912), a od 1919 funkcjonowała jako Akademia Państwowa[1].

W 1910 został odznaczony Orderem Orła Czerwonego IV klasy. 30 września 1916 została mu nadana przez króla Prus godność tajnego radcy (geheimer Regierungsrat) jako ostatniej osobie w historii braniewskich wykładowców, w Republice Weimarskiej takiego tytułu już nie przyznawano[2][3].

Victor Röhrich prowadził działalność zarówno naukową, jak i polityczną. Był autorem kilku publikacji poświęconych dziejom Warmii. W ramach serii „Monumenta Historiae Warmiensis” przygotował tom poświęcony gospodarce i kulturze. W 1894 roku został członkiem Warmińskiego Towarzystwa Historycznego. W latach 1915–1918 był prezesem stowarzyszenia.

Do ostatnich dni życia pozostawał aktywny, nawet w dniu śmierci pisał przy swoim biurku, kaligrafując, jak zawsze bardzo starannie, list do swego przyjaciela. Zmarł 27 czerwca 1925 roku około godziny dziesiątej rano na atak serca w swoim mieszkaniu położonym przy ul. Moniuszki[3]. Pochowany został 1 lipca, obok innych wybitnych postaci, na średniowiecznym cmentarzu św. Jana w Braniewie. Żegnany był przez wielu profesorów, duchownych i znajomych; ceremonii pogrzebowej przewodził profesor braniewskiej uczelni ks. prof. Władysław Świtalski[4].

Polityka[edytuj | edytuj kod]

Victor Röhrich był członkiem partii Centrum i przewodniczącym tej partii w Braniewie. W 1919 z ramienia partii Centrum został wybrany posłem do Landtagu. Jednak sądząc po zapisach protokołów posiedzeń był on jako poseł mało aktywny. W 1921 dobrowolnie złożył mandat poselski[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Victor Röhrich nigdy nie ożenił się.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Andrzej Kopiczko, Vom Lyceum „Hosianum“ bis zur Staatlichen Akademie zu Braunsberg. Organisatorische Änderungen und deren Umstände, „Biuletyn Polskiej Misji Historycznej”, 0 (15), 2020, s. 203–230, DOI: 10.12775/BPMH.2020.008, ISSN 2391-792X [dostęp 2021-01-30] (pol.).
  2. ↑ Roehrich, Viktor. In: Franz Kössler: Personenlexikon von Lehrern des 19. Jahrhunderts. Berufsbiographien aus Schul-Jahresberichten und Schulprogrammen 1825–1918 mit Veröffentlichungsverzeichnissen. Band: Raab – Rzepecki. Universitätsbibliothek Gießen, 2007, S. 230 (Digitalisat).
  3. ↑ a b Braunsberg/Ostpreußen. Unsere Schulen, Heft 42, Jahreswende1985/86, s. 12–13
  4. ↑ Franz Buchholz: Geheimrat Dr. Victor Röhrich in: Zeitschrift für die Geschichte und Altertumskunde Ermlands, 22. Band, Heft 1–3, s. 306, Braniewo 1926
  5. ↑ August Hermann Leugers-Scherzberg und Wilfried Loth (Bearbeiter): Die Zentrumsfraktion in der verfassunggebenden Preußischen Landesversammlung 1912–1921, Sitzungsprotokolle.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Victor_Röhrich&oldid=73136474”