Vallabhbhai Jhaverbhai Patel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Vallabhbhai Jhaverbhai Patel
Ilustracja
31 października 1949
Data i miejsce urodzenia

31 października 1875
Nadiad, Indie Brytyjskie

Data i miejsce śmierci

15 grudnia 1950
Mumbaj. Indie

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 15 sierpnia 1947
do 15 grudnia 1950

Przynależność polityczna

Indyjski Kongres Narodowy

Poprzednik

powstanie urzędu

Następca

Chakravarthi Rajagopalachari

Odznaczenia
Order Bharat Ratna (Indie)

Vallabhbhai Jhaverbhai Patel (gudźarati વલ્લભભાઈ પટેલ; ur. 31 października 1875, zm. 15 grudnia 1950) – indyjski prawnik, polityk i działacz niepodległościowy. Młodszy brat indyjskiego polityka Vithalbhaia Patela (1873–1933).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Statua Jedności – pomnik Vallabhbhaia Jhaverbhaia Patela

W latach 1910–1913 kształcił się w Wielkiej Brytanii. Specjalizował się w prawie karnym. Po powrocie do kraju, przez kilka lat pracował jako adwokat w Allahabadzie. Od 1917 brał udział w ruchu biernego oporu. Wielokrotnie był więziony przez brytyjską administrację kolonialną. Trzykrotnie (1929, 1937 i 1945) kandydował na stanowisko przewodniczącego Indyjskiego Kongresu Narodowego, rywalizując z Jawaharlalem Nehru. Za każdym razem rezygnował na prośbę Mahatmy Gandhiego. Popierał zachowanie statusu dominium w ramach Wspólnoty Narodów przez Indie. Przychylnie odnosił się do koncepcji utworzenia Pakistanu. W polityce gospodarczej przeciwstawiał się socjalistycznym reformom podejmowanym przez premiera.

W latach 1947–1950 był wicepremierem i ministrem spraw wewnętrznych. Jego największym osiągnięciem było stworzenie trwałego systemu administracyjnego, w tym likwidacja księstw[1]. Księstwa te (indyjskie państwa książęce(inne języki)) mające dużą autonomię nie wchodziły formalnie w skład Indii Brytyjskich, lecz pozostawały w tzw. sojuszu zależnym(inne języki) (ang. subsidiary alliance) z Wielką Brytanią i uznawały jej zwierzchnictwo. Jako wpływowy działacz partyjny doprowadził do przekształcenia Kongresu w nowoczesną partię polityczną o sformalizowanych strukturach.

W 1991 został pośmiertnie uhonorowany najwyższym indyjskim odznaczeniem państwowym, Orderem Bharat Ratna.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik najnowszej historii świata 1900–2007 (marty – prze). Warszawa: Rzeczpospolita, Prószyński i S-ka, 2008, s. 142. ISBN 978-83-7469-686-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Atlas historyczny PWN, edycja 2004