V wojna wenecko-turecka – Wikipedia, wolna encyklopedia

V wojna wenecko-turecka
Wojny Turcji z Ligami Świętymi
Ilustracja
Bitwa pod Lepanto
Czas

1570-1573

Terytorium

Cypr, Morze Jońskie, Morze Egejskie

Wynik

Zwycięstwo Turków Osmańskich, przejęcie kontroli nad Cyprem przez Turcję

brak współrzędnych

V wojna wenecko-turecka – konflikt zbrojny pomiędzy Republiką Wenecką a Imperium Osmańskim w latach 15701573.

Wojna była jedną z licznych w serii konfliktów pomiędzy Ligą Świętą a osmańską Turcją. Jednym z pierwszych działań Turków było zdobycie Nikozji w 1570. W tym samym roku armia turecka pod wodzą Mustafy Lala Paszy rozpoczęła oblężenie Famagusty. Po 11 miesiącach obrońcy (w tym dowódca sił weneckich Marcantonio Bragadin) zdecydowali się na kapitulację, jednak mimo zapewnień strony tureckiej o możliwości ewakuacji zostali pojmani, poddani torturom i uśmierceni[1]. Rok później połączone siły hiszpańsko-wenecko-papieskie rozbiły flotę turecką w bitwie pod Lepanto, jednak nie odwróciło to wyniku wojny[2]. Konflikt zakończył się zawarciem traktatu w 1573 roku, na mocy którego Turcja przejęła Cypr, kończąc tym samym trwające od 1489 weneckie rządy na wyspie[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wenecki Kamieniec. rp.pl, 2019-07-18. [dostęp 2022-05-04].
  2. Ekspansja turecka w XVI–XVII w.. zpe.gov.pl. [dostęp 2022-05-04].
  3. Krzysztof Tomasik: Pod znakiem ekumenizmu i migracji. Papież Franciszek jedzie na Cypr. ekai.pl, 2021-12-02. [dostęp 2022-05-04].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]