Urszula Ledóchowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maria Urszula od Jezusa Ukrzyżowanego USKJ
Urszula (Julia) Ledóchowska
Julia Maria Halka-Ledóchowska
zakonnica
Ilustracja
Zdjęcie Urszuli Ledóchowskiej (1907)
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1865
Loosdorf

Data i miejsce śmierci

29 maja 1939
Rzym

Miejsce pochówku

Sanktuarium św. Urszuli Ledóchowskiej w Pniewach

Przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego
Okres sprawowania

1920–1939

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego

Śluby zakonne

1912

Święta
Ilustracja
Święta Urszula z dziećmi, 1936 rok
Beatyfikacja

20 czerwca 1983
Poznań
przez Jana Pawła II

Kanonizacja

18 maja 2003
Rzym
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

29 maja

Patronka

Sieradza, Pniew

Szczególne miejsca kultu

Pniewy, Lipnica Murowana

Przyczyna śmierci

choroba nowotworowa

Rodzice

Antoni August Ledóchowski,
Józefina z d. Salis-Zizers

Krewni i powinowaci

bł. Maria Teresa Ledóchowska (siostra),
Włodzimierz Ledóchowski SJ (brat),
gen. dyw. Ignacy Kazimierz Ledóchowski (brat),
kard. prymas Mieczysław Ledóchowski (stryj),
gen. Ignacy Hilary Ledóchowski (dziadek)

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Urszula Ledóchowska (właśc. Julia Maria Halka-Ledóchowska z Leduchowa h. Szaława[1] (ur. 17 kwietnia 1865 w Loosdorfie w Austrii, zm. 29 maja 1939 w Rzymie) – polska święta katolicka, założycielka Urszulanek Serca Jezusa Konającego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Była jednym z dziewięciorga dzieci Antoniego Augusta Ledóchowskiego (1823–1885), rotmistrza huzarów i szambelana cesarskiego i Józefiny z d. Salis-Zizers (1831–1909) z pochodzenia Szwajcarki, wnuczką generała Ignacego Ledóchowskiego. Spośród jej rodzeństwa życie konsekrowane wybrali:

Brat Ignacy Kazimierz Ledóchowski wybrał karierę wojskową, dosługując się stopnia generała dywizji w Wojsku Polskim. Była stryjeczną bratanicą kardynała i prymasa Polski Mieczysława Halki-Ledóchowskiego.

Gdy Julia miała 18 lat, przeniosła się wraz z rodziną do Lipnicy Dolnej w gminie Lipnica Murowana (zob. Dwór Ledóchowskich)[3][4]. Trzy lata później wstąpiła do krakowskiego klasztoru urszulanek, przyjmując imię Urszula.

W 1907, otrzymawszy błogosławieństwo Piusa X wraz z dwiema siostrami wyjechała do Petersburga, by objąć kierownictwo internatu przy polskim gimnazjum. W 1910 powstał dom dla wspólnoty oraz gimnazjum z internatem dla dziewcząt. Cztery lata później matkę Urszulę wydalono z Rosji, co spowodowane było wybuchem I wojny światowej. Urszula Ledóchowska udała się do Sztokholmu, następnie do Danii.

W Skandynawii kontynuowała pracę pedagogiczną – założyła szkołę dla dziewcząt, ochronkę dla sierot po polskich emigrantach, współpracowała z założonym w Szwajcarii przez Henryka Sienkiewicza Komitetem Pomocy Ofiarom Wojny, starając się uwrażliwić Skandynawów na sprawę niepodległości Polski.

Pokój Urszuli Ledóchowskiej w domu zakonnym w Pniewach

W 1920 petersburskie urszulanki wróciły do Polski i osiedliły się w Pniewach k. Poznania. Niedługo potem Benedykt XV zezwolił im na przekształcenie się w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, mające żyć duchowością urszulańską oraz tradycją pracy wychowawczej jako uprzywilejowanego narzędzia ewangelizacji. W jej ramach urszulanki SJK, zwane od koloru habitów urszulankami szarymi, działały nie tylko w Polsce, ale także we Włoszech i Francji.

1 stycznia 1925 roku założyła w Pniewach pierwsze w Polsce koło Krucjaty Eucharystycznej (obecnie Eucharystycznego Ruchu Młodych)[5].

Zmarła 29 maja 1939 podczas wizyty w Rzymie[6]. Msza żałobna i requiem zostały odprawione 1 czerwca 1939 w rzymskim kościele Najświętszej Marii Panny Anielskiej, po czym odbył się pogrzeb na cmentarzu Campo Verano[7].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Powszechnie ceniono ją i szanowano za poświęcenie dla innych (zwłaszcza dzieci) oraz pogodę ducha, którą sama uznawała za świadectwo więzi z Chrystusem.

Tuż po śmierci Urszuli Ledóchowskiej pojawiała się opinia, że „zmarła święta”.

Sarkofag Świętej w Pniewach.

20 czerwca 1983 w Poznaniu Jan Paweł II beatyfikował matkę Urszulę, a 18 maja 2003 w Rzymie kanonizował. W 1989, w pięćdziesiątą rocznicę śmierci zachowane od zniszczenia ciało błogosławionej Urszuli zostało przewiezione z Rzymu do Pniew i złożone w kaplicy domu macierzystego.

Jej imieniem nazwano parafie m.in. na lubelskim Węglinie, częstochowskim Wrzosowiaku, bydgoskim Miedzyniu, Malborku, gdańskim Chełmie, gdyńskim Chwarznie i Złotej. Jej imię nosi szkoła średnia z polskim językiem nauczania w Czarnym Borze na Litwie. Od 2006 jest patronką Sieradza, a od 2016 patronką Pniew.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Julia hr. Halka-Ledóchowska z Leduchowa h. Szaława. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-04-04]. (pol.).
  2. Zgromadzenie Kanoniczek Świeckich od Niepokalanego Poczęcia NMP - Regionalna (Stołeczna), 7 grudnia 2015
  3. Lipnica Murowana. Tarnów: Zespół Parków Krajobrazowych, 1998. ISBN 83-903547-0-5.
  4. Kalendarium. [dostęp 2017-09-01].
  5. Historia Eucharystycznego Ruchu Młodych. [w:] Eucharystyczny Ruch Młodych [on-line]. erm.pl. [dostęp 2018-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-02)].
  6. Śp. Urszula Ledóchowska przełożona SS Urszulanek. „Gazeta Lwowska”. Nr 120, s. 2, 31 maja 1939. 
  7. Pogrzeb ś.p. Urszuli Ledóchowskiej. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 150B. 
  8. M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  9. M.P. z 1927 r. nr 100, poz. 246 „za zasługi na polu narodowo-społecznem”.
  10. Wydarzenia. senat.gov.pl, 2009-04-01. [dostęp 2018-03-24].

Źródła internetowe

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]