Uprowadzenie Agaty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Uprowadzenie Agaty – polski melodramat z 1993 roku w reżyserii Marka Piwowskiego. Zdjęcia kręcono w Warszawie, Piotrkowie Trybunalskim i w tunelu kolejowym we wsi Uniejów-Rędziny^[1].

Twórcy filmu[edytuj | edytuj kod]

• Scenariusz i reżyseria: Marek Piwowski
• Produkcja: firma Lwa Rywina Heritage Films i spółka Tor International
• Zdjęcia: Andrzej Jaroszewicz
• Muzyka: Seweryn Krajewski

Obsada[edytuj | edytuj kod]

• Karolina Rosińska − jako Agata
• Sławomir Federowicz − jako Cygan
• Jerzy Stuhr − jako ojciec Agaty
• Pola Raksa − jako matka Agaty
• Jacek Braciak − jako Oskar, były narzeczony Agaty
• Grzegorz Kowalczyk − jako Winicjusz
• Janusz Rewiński − jako ojciec Oskara
• Marek Piwowski − jako ojciec Cygana
• Zbigniew Buczkowski − jako policjant
• Cezary Pazura − jako policjant, któremu skradziono motor
• Wojciech Mann − jako dowódca strajkujących policjantów
• Krzysztof Materna − jako lekarz psychiatra
• Tomasz Sapryk − jako kolega Cygana z celi
• Artur Pontek − jako rudy filmowiec
• Tadeusz Hanusek − jako spowiednik Agaty
• Katarzyna Butowtt − jako żona wiceministra
• Jerzy Gudejko − jako dziennikarz TV

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Cygan postanawia uciec z więzienia, choć za tydzień ma wyjść na wolność. Zaskoczonym współwięźniom tłumaczy, że nie może stracić tego tygodnia, bo może się on okazać najlepszym w jego życiu. Poza tym jest wiosna i on się zakochał, chociaż jeszcze nie wie w kim. Tymczasem Agata, córka ważnego polityka, po raz pierwszy w życiu wyrusza na wakacje bez rodziców. Wybiera się z dwoma kolegami ich luksusowym samochodem. Cygan i Agata poznają się na stacji benzynowej. Zakochują się w sobie ze wzajemnością, jednak rodzice dziewczyny nie zgadzają się na ten związek. Robią wszystko, żeby młodzi nie mogli być ze sobą razem. Dziewczyna ląduje w zakładzie psychiatrycznym, a chłopak jest ścigany przez policję. Wszystko to sprawia, że Agata i Cygan postanawiają razem uciec, ukryć się przed rodzicami dziewczyny i wziąć cygański ślub. Historia kończy się tragicznie. Cygan postanawia poślubić Agatę w ceremonii braterstwa krwi w otoczeniu bezdomnych. Po wyciągnięciu noża do nacięcia palców zostaje zastrzelony przez policyjnego snajpera.

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

W recenzjach film opisywano jako oparty na historii Macieja Malisiewicza i Moniki, córki wicemarszałka Sejmu Andrzeja Kerna. Historia ucieczki Moniki została nagłośniona w 1992 roku przez reportaż „Mezalians” Jacka Hugo-Badera w „Gazecie Wyborczej”. Ze względu na przerysowanie w filmie negatywnej roli ojca (prawicowego polityka) media sugerowały, że nakręcony w ciągu trzech miesięcy (po 17 latach przerwy w tworzeniu filmów przez Piwowskiego) film powstał na polityczne zamówienie. Film miał premierę zaledwie miesiąc przed wyborami parlamentarnymi, z udziału w których zrezygnował Kern, wcześniej popularny polityk PC. Producentem filmu był związany z lewicą Lew Rywin. Zarówno Piwowski, jak i Rywin byli wcześniej tajnymi współpracownikami SB^[2][3][4][5].

W wywiadzie dla „Dziennika Łódzkiego” sama Monika Kern stwierdziła: „Ten film jest zresztą luźno związany z moją historią”, a przedstawienie w mediach „afery” nazwała „gigantyczną manipulacją”^[6].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

• 1994 – Karolina Rosińska Katowice (Video Forum) – nagroda „Video Business” dla najpopularniejszej aktorki polskich filmów video

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Uprowadzenie Agaty w bazie IMDb (ang.)
• Uprowadzenie Agaty w bazie Filmweb
• Uprowadzenie Agaty w bazie filmpolski.pl
• Zdjęcia z filmu Uprowadzenie Agaty w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”