United States Navy SEALs – Wikipedia, wolna encyklopedia

United States Navy SEALs

ang. The Only Easy Day Was Yesterday (Jedyny łatwy dzień był wczoraj)
Insygnia Special Warfare Command powszechnie używane jako symbol SEALs
Historia
Państwo	Stany Zjednoczone
Sformowanie	25 maja 1961
Działania zbrojne
Wojna wietnamska; Inwazja na Panamę; I wojna w Zatoce Perskiej; Wojna w Afganistanie; II wojna w Zatoce Perskiej
Organizacja
Dyslokacja	Coronado i Little Creek
Rodzaj sił zbrojnych	marynarka wojenna
Formacja	US Navy
Rodzaj wojsk	siły specjalne
Podległość	Naval Special Warfare Command
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

United States Navy Sea, Air and Land (SEAL) (z ang. Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych Morze, Powietrze i Ląd)^[a], powszechnie znane jako Navy SEALs – siły specjalne amerykańskiej marynarki wojennej.

Navy SEALs są elitarnymi oddziałami Sił operacji Specjalnych Marynarki USA, którym powierzono zadania takie jak: zagraniczna obrona wewnętrzna, działania bezpośrednie, antyterroryzm, czy zwiad specjalny.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Prekursorem oddziałów SEAL był „UDT” (Underwater Demolition Team), który działał m.in. w czasie II wojny światowej i wojny koreańskiej^[1].

Siły te powstały na polecenie prezydenta Johna F. Kennedy’ego. Walczyły w każdym większym amerykańskim konflikcie od czasu wojny wietnamskiej. Dziś są używane do akcji bezpośrednich i specjalnych operacji rozpoznawczych^[2].

Kiedyś działały głównie w „taktyce niebieskiej” (jeziora, rzeki, morza, oceany). Dziś są jednostką uniwersalną w zakresie działań specjalnych. Operują głównie na lądzie, również w konfliktach niebędących wojnami. Biorą udział w tzw. VBSS (Visit, Board, Search, and Seizure) – czyli akcjach opanowania jednostek pływających^[3].

W maju 2011 r. Navy SEALs została uhonorowana przez prezydenta Baracka Obamę Presidential Unit Citation – najwyższym odznaczeniem, jakie można przyznać w USA jednostce wojskowej^[4].

Kalendarium[edytuj | edytuj kod]

Źródło^[5]:

• 25 maja 1961 – prezydent Kennedy powołuje specjalną jednostkę o nazwie Navy SEALS;
• 1 stycznia 1962 – możliwa działalność operacyjna;
• 1963–1975 – udział w operacji w Wietnamie. O tym jak skuteczni byli komandosi świadczy określenie ich przez Vietcong: „Diabły z zielonymi twarzami”. W tym konflikcie zginęło 49 komandosów;
• 1983 – udział w operacji na Grenadzie;
• 1989 – operacja Just Cause w Panamie, mająca na celu powstrzymanie Manuela Noriegi przed opuszczeniem kraju;
• 1990 – udział w operacji Pustynna Burza;
• 1993 – udział w operacji Restore Hope w Somalii. Dokładnie – udział 4 operatorów SEALS z SEAL TEAM 6 w akcji Irene znanej np. z filmu Helikopter w ogniu (w grupie naziemnej płk. McKnighta);
• 1997 – zatrzymanie zbrodniarza serbskiego Miroslava Tadicia – Bośnia;
• marzec 2002 – operacja Anakonda – Afganistan;
• 2002 – udział w operacji Enduring Freedom – Afganistan;
• 2003 – udział w operacji Iraqi Freedom – Irak;
• 28 czerwca 2005 – udział w operacji Red Wings – Afganistan;
• 2011 – operacja operacja Neptune Spear, zabicie Osamy bin Ladena – Abottabad, Pakistan.

Szkolenie[edytuj | edytuj kod]

Ochotnicy do Navy SEALs muszą spełnić szereg restrykcyjnych wymogów fizycznych, psychicznych i osobowościowych. Po przejściu badań kandydaci trafiają na 24-tygodniowy „podstawowy kurs niszczenia podwodnego” – BUD/S (Basic Underwater Demolition/SEAL)^[6]. Następnie muszą odbyć szkolenie w ramach 26-tygodniowego kursu SQT (SEAL Qualification Training), aby zakwalifikować się do plutonu Navy SEAL, bądź plutonu SDV. Na szkolenie SQT składają się m.in.: szkolenie strzeleckie, taktyka małych oddziałów, nawigacja na lądzie, użycie materiałów wybuchowych, trening w niskich temperaturach, medycyna pola walki i operacje morskie^[7].

Dopiero po przejściu tego specjalistycznego programu treningowego, żołnierze zyskują prawo do noszenia Odznaki Walki Specjalnej znanej także jako Trójząb SEALsów. Odznaka ta (czasem zwana „Budweiser” z powodu jej podobieństwa do orła z logo firmy Anheuser-Busch) służy jako najszerzej znany znak rozpoznawczy wśród całych Sił operacji Specjalnych. Jest zazwyczaj noszona wraz ze skrzydełkami spadochroniarzy marynarki i piechoty morskiej, które są przyznawane po 10 skokach^[8].

Zespoły SEALs[edytuj | edytuj kod]

• Pierwszy:
  • Baza – Coronado, CA
  • Plutony – 8

• Drugi:
  • Baza – Little Creek, VA
  • Plutony – 8

• Trzeci:
  • Baza – Coronado, CA
  • Plutony – 8

• Czwarty:
  • Baza – Little Creek, VA
  • Plutony – 10

• Piąty:
  • Baza – Coronado, CA
  • Plutony – 8

• Siódmy:
  • Baza – Coronado, CA
  • Plutony – 8

• Ósmy:
  • Baza – Little Creek, VA
  • Plutony – 8

• Dziesiąty:
  • Baza – Little Creek, VA
  • Plutony – 8

Początkowo każdy zespół odpowiadał za inny obszar świata, lecz po ogłoszeniu wojny z terroryzmem jednostki musiały dopasować się do zmieniającej sytuacji i zrezygnowano z tego podziału^[9].

Jednostką wojskową wywodzącą się z SEALs jest:

• Naval Special Warfare Development Group (DEVGRU / NSWDG), przeznaczona do prowadzenia szczególnych operacji bojowych^[10]
  • Baza – Training Support Center Hampton Roads, Virginia Beach
  • (1787 osób; 1342 żołnierzy, 445 cywilnych pracowników, 2014 rok)^[11][12]

Uzbrojenie[edytuj | edytuj kod]

Źródła^[13][14]:
Broń osobista i zespołowa, wraz z dawniej używaną:

• MK16 SCAR-L
• MK17 CQBR
• odmiany M4
• odmiany H&K MP5
• H&K HK416
• Lekki karabin maszynowy MK46/MK48
• Karabin maszynowy M249 SAW
• Karabin maszynowy M240
• Karabin maszynowy M2
• Strzelba powtarzalna M590
• Strzelba samopowtarzalna M1014 JSCS
• Strzelba powtarzalna M870 MCS
• Granatnik M203
• Granatnik M320
• Karabin M21
• Karabin M14
• M107
• Karabin TAC-338
• Karabin MK11
• Karabin MK13
• Karabin MK15
• Pistolet maszynowy H&K UMP
• Pistolet maszynowy H&K MP7A1
• Pistolet M9
• Pistolet SIG-Sauer P226
• Pistolet HK45C
• Pistolet Glock 19

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Strona oficjalna.