French
DeutschUnia celna Unii Europejskiej – Wikipedia, wolna encyklopedia
Unia celna Unii Europejskiej – unia celna utworzona w dn. 1 lipca 1968 r. przez sześć państw ówczesnej Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.
Obecnie jej członkami są wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz Andora, San Marino i Turcja[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Przepisy dotyczące unii celnej znalazły się w przepisach Traktatu ustanawiającego EWG, lecz faktyczne wejście w życie unii celnej nastąpiło 10 lat po wejściu w życie tego traktatu.
Zniesione zostały cła i kontyngenty ilościowe w wymianie handlowej między państwami członkowskimi oraz wprowadzona wspólna taryfa celna dla produktów sprowadzanych z państw trzecich[2].
Unia celna z państwami trzecimi[edytuj | edytuj kod]
Do dostępu do unii celnej Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej/Wspólnoty Europejskiej/Unii Europejskiej zostały dopuszczone następujące państwa niebędące członkami UE:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Customs unions. [w:] European Commission [on-line]. ec.europa.eu. [dostęp 2017-10-15].
- ↑ Adrian Grycuk, Piotr Russel: Członkostwo w Unii Europejskiej a rozwój gospodarczy Polski. [w:] Studia BAS [on-line]. Biuro Analiz Sejmowych, 2017. s. 89. [dostęp 2017-10-15].
- ↑ Andorra : Customs Unions and preferential arrangements – European commission
- ↑ San Marino : Customs Unions and preferential arrangements – European commission
- ↑ Turkey : Customs Unions and preferential arrangements – European commission