Ulica Wolska w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ulica Wolska w Warszawie
Czyste, Młynów, Ulrychów, Odolany
Ilustracja
Ulica Wolska na wysokości ul. Syreny, widok w kierunku wschodnim
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Długość

3,9 km

Przebieg
ul. Chłodna
światła 0 m ul. Okopowa, ul. Towarowa
270 m ul. Karolkowa
360 m
480 m al. „Solidarności”
światła 540 m ul. Młynarska
640 m ul. Stanisława Staszica
światła 880 m ul. Skierniewicka
920 m ul. Działdowska
światła 1040 m ul. Płocka
1240 m ul. Syreny
światła 1410 m ul. Sokołowska
1560 m ul. Józefa Bema
1630 m Linia kolejowa 20 (Warszawa Wola)
światła 1750 m rondo Zdzisława Lubomirskiego,
aleja Prymasa Tysiąclecia
1930 m ul. Grabowska
1980 m ul. Wieluńska
światła 2200 m ← ul. Elekcyjna,
ul. Juliana Konstantego Ordona
światła 2730 m ul. Marcina Kasprzaka
2730 m ul. Gizów
światła 2840 m ul. Redutowa
3020 m ul. Goleszowska
światła 3310 m ul. Józefa Sowińskiego
3660 m ul. Sieradzka
światła 3770 m ← ul. Fort Wola, ul. Hubalczyków →
3910 m ul. Studzienna
ul. Połczyńska
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Ulica Wolska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Wolska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Wolska w Warszawie”
Ziemia52°13′49,1″N 20°57′14,4″E/52,230306 20,954000
Ulica w okresie międzywojennym u zbiegu z ul. Chłodną, widoczne pawilony rogatek Wolskich
Przebudowa ulicy przed 1939 rokiem
Ulica przed 1939 rokiem, widoczny kościół św. Stanisława Biskupa
Ulica w latach 70.

Ulica Wolskaulica w dzielnicy Wola w Warszawie.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Nazwa ulicy, nadana oficjalnie w 1771 roku, pochodzi od nazwy wsi Wielka Wola, do której prowadziła jako trakt wychodzący ze Starej Warszawy w kierunku zachodnim[1]. Od najdawniejszych czasów jest główną ulicą Woli[2]. Około 1820 jako pierwsza w tej części miasta otrzymała (na swoim wschodnim odcinku) nawierzchnię z bruku i została uregulowana[2].

W 1908 roku ulicą po raz pierwszy pojechały tramwaje elektryczne[3].

W maju 1940 roku nazwa ulicy została zmieniona przez okupacyjne władze niemieckie na Litzmannstadtstrasse[4].

15 października 1975 oddano do użytku wielopoziomowy węzeł u zbiegu ulic Wolskiej, Kasprzaka i Redutowej, nazwany wolskim węzłem komunikacyjnym[5]. Jezdnia północna ulicy Kasprzaka, prowadząca ruch w kierunku zachodnim, została poprowadzona w wykopie, zaś jezdnia południowa ulicy Kasprzaka, obie jezdnie ulicy Wolskiej, ulica Redutowa oraz torowisko tramwajowe poprowadzono na poziomie ziemi[6].

5 lutego 2024 oddano do użytku część drogową przebudowanego wolskiego węzła komunikacyjnego, w obrębie którego wszystkie jezdnie krzyżujących się ulic Wolskiej, Kasprzaka i Redutowej znalazły się na poziomie ziemi[7]. 25 marca 2024 oddano do użytku przebudowaną linię tramwajową na odcinku pomiędzy ulicami Elekcyjną i Kasprzaka, która została przeniesiona z północnej strony drogi na pas rozdzielający jezdnie[8]. Przebudowana linia została połączona z oddaną do użytku 5 marca linią tramwajową wzdłuż ulicy Kasprzaka, pomiędzy ulicami Skierniewicką i Wolską, oraz umieszczoną w wykopie tramwajową częścią przebudowanego wolskiego węzła komunikacyjnego[9].

W latach 1952–1986[10] ulica leżała w ciągu drogi państwowej nr 17 oraz od 1962 roku do połowy lat 80.[a] była częścią dróg międzynarodowych E8[12] i E12[12]. Następnie w latach 1986 – 2013[13] stanowiła fragment przebiegu drogi krajowej nr 2 i trasy europejskiej E30.

Ulica stanowi granicę administracyjną między obszarami MSI w ramach dzielnicy Wola: Ulrychów i Odolany oraz Czyste i Młynów[14].

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Obiekty nieistniejące[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Umowę regulującą system tras europejskich sfinalizowano 15 listopada 1975 roku, przyjęto ex officio 15 marca 1983[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 221. ISBN 83-86619-97X.
  2. a b Maria Nietyksza, Witold Pruss: Wola w okresie przemian kapitalistycznych [w: Dzieje Woli]. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 122.
  3. Warszawskie tramwaje elektryczne 1908−1998. Tom I. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1998, s. 6. ISBN 83-907574-00.
  4. Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 48. ISBN 978-83-07-03239-9.
  5. Spotkanie na wolskim węźle komunikacyjnym. „Stolica”. nr 43 (1455), s. 11, 1975-10-26. Warszawa: EKBIN. 
  6. Krzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
  7. Kasprzaka i Redutowa otwarte dla kierowców. To koniec utrudnień na Woli? [online], rdc.pl, 5 lutego 2024.
  8. Warszawa. Tramwaje pojechały Wolską [online], transport-publiczny.pl, 25 marca 2024 [dostęp 2024-04-03].
  9. Witold Urbanowicz, Warszawa otworzyła trasę tramwajową na Kasprzaka [online], transport-publiczny.pl, 5 marca 2024 [dostęp 2024-03-05].
  10. Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16)
  11. Organizacja Narodów Zjednoczonych: European Agreement on main international traffic arteries (AGR) (with annexes and list of roads). Concluded at Geneva on 15 November 1975 / Accord européen sur les grandes routes de trafic international (AGR) [avec annexes et listes de routes]. Concluà Genève le 15 novembre 1975. treaties.un.org. [dostęp 2018-06-23]. (ang.).
  12. a b Plan Warszawy, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1963.
  13. Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 27 września 2013 r. w sprawie pozbawienia dróg kategorii dróg krajowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1153)
  14. Dzielnica Wola [online], Zarząd Dróg Miejskich w Warszawie [dostęp 2022-05-06] (pol.).
  15. Żelazne rzeźby zniknęły z Kasprzaka. Przeniesiono je na pobliski skwer – zdjęcie nr 14 [online], gazetapl [dostęp 2022-05-06] (pol.).
  16. Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 338–344. ISBN 83-912463-4-5.