Ulica Lwowska w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ulica Lwowska w Warszawie
Śródmieście Południowe
Ilustracja
Ulica Lwowska przy placu Politechniki
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

310 m

Przebieg
0 m pl. Politechniki
światła 260 m ul. Koszykowa
310 m ul. Piękna, ul. Poznańska
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Lwowska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Lwowska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Lwowska w Warszawie”
Ziemia52°13′17,1″N 21°00′44,5″E/52,221417 21,012361

Ulica Lwowska – ulica w dzielnicy Śródmieście w Warszawie.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Ulica biegnie od placu Politechniki w kierunku północnym do ulicy Pięknej[1]. Po drodze krzyżuje się z ulicą Koszykową. Ulica jest jednokierunkowa; ruch samochodów jest możliwy wyłącznie z kierunku placu Politechniki.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Odcinek ulicy między ulicami Piękną i Koszykową istniał już ok. 1820[2]. Odcinek południowy zaczęto przebijać ok. 1900 w związku z parcelacją folwarku Koszyki[2]. Stała się ona częścią ulicy Wielkiej[2] i według różnych źródeł była albo objęta jej nazwą lub nazywana Nowowielką[1]. Obecna nazwa została nadana w 1922[2].

Pod koniec XIX wieku jej rozwój był związany z budową nowoczesnych wodociągów, kompleksu budynków Warszawskiego Instytutu Politechnicznego (późniejszej Politechniki) oraz hali targowej Koszyki. Mieszkała tam rosyjskojęzyczna kadra naukowa Instytutu, polscy i żydowscy przedsiębiorcy oraz przedstawiciele wolnych zawodów. W latach 1904–1914 został zabudowana przeważnie pięciopiętrowymi kamienicami[2].

Mimo toczących się tu walk podczas powstania warszawskiego (znajdująca się tam reduta broniona przez batalion „Golski” nie została zdobyta przez Niemców), ulica i jej zabudowa przetrwała wojnę bliska oryginalnego kształtu. Zniszczeniu uległy jedynie dwa domy przy placu Politechniki. Dzięki temu znajduje się przy niej kilka kamienic wpisanych do rejestru zabytków[3]. Stanowi unikatowe w skali Warszawy, zachowane zwarte wnętrze miejskie z początku XX wieku.

W części północnej, za skrzyżowaniem z ulicą Koszykową, wzniesiono nowoczesne budynki biurowe.

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 445. ISBN 83-01-08836-2.
  2. a b c d e Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 109.
  3. a b Zestawienie zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków - stan na 31 marca 2019 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 38. [dostęp 2019-10-08].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]