French
DeutschUkład z Kotonu – Wikipedia, wolna encyklopedia
Układ z Kotonu (ang. Cotonou Agreement, fr. Accord de Cotonou) – podpisany przez Wspólnoty europejskie i 78 krajów Afryki, Karaibów i Pacyfiku 23 czerwca 2000 w Kotonu, zawarty na 20 lat. Łączy w sobie aspekt polityczny, handlowy i rozwojowy. Zawiera klauzulę umożliwiającą dokonywanie okresowych przeglądów co pięć lat.
Cele[edytuj | edytuj kod]
Celem tego układu o partnerstwie jest rozwój gospodarczy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku:
- tworzenie nowych miejsc pracy,
- wspieranie rozwoju społecznego,
- handel,
- inwestycje prywatne,
- ochrona praw człowieka,
- regionalne i subregionalne procesy integracyjne,
- stopniowa integracja państw AKP z gospodarką światową
Wymiar polityczny[edytuj | edytuj kod]
Porozumienie przewiduje stały dialog polityczny, polegający na:
- wymianie informacji oraz wzajemnej ochronie interesów obu stron,
- neutralizacji zapalnych punktów konfliktowych,
- demokratyzacji,
- umacnianiu prawa i społeczeństwa obywatelskiego,
- dużo uwagi zajmuje kwestia imigracji.
Organy Układu[edytuj | edytuj kod]
Powołano organy Układu:
- Radę Ministrów,
- Komitet Ambasadorów
oraz parytetowe
- Zgromadzenie Parlamentarne.
W celu ułatwienia obrotu handlowego powołano parytetowy
- Komitet Ministrów Handlu,
natomiast w celu pomocy firmom prywatnym
- Forum Przedsiębiorców Prywatnych AKP-Unia Europejska.
Zgromadzenie Parlamentarne AKP-UE[edytuj | edytuj kod]
Wspólne Zgromadzenie Parlamentarne AKP-Unia Europejska powstało w następstwie układu o stowarzyszeniu, zwanego Konwencją z Jaunde. Przedstawiciele 77 państw AKP spotykają się dwa razy w roku na posiedzeniu plenarnym, trwającym tydzień, ze swoimi odpowiednikami, posłami do Parlamentu Europejskiego. Posiedzenia Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego mają miejsce na przemian w jednym z państw AKP i w jednym z państw Unii Europejskiej. Instytucja kieruje się wspólnymi, demokratycznymi zasadami. Wspólne Zgromadzenie zwraca także szczególną uwagę na promowanie praw człowieka i demokracji.
Dwudziestu czterech wiceprzewodniczących (12 z Europy, 12 z państw AKP)i dwóch współprzewodniczących tworzą Prezydium Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego. Prezydium zbiera się kilka razy w roku, aby zapewnić ciągłość prac Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego. Powoływane są stałe komisje w celu opracowania podstawowych projektów, które zostaną poddane pod głosowanie Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego. Europejski Fundusz Rozwoju – EFR jest głównym instrumentem wspólnotowej pomocy na rzecz współpracy w dziedzinie rozwoju państw AKP.
Protokoły[edytuj | edytuj kod]
- Protokół o kosztach administracyjnych wspólnych organów,
- Protokół o przywilejach i ułatwieniach,
- Protokół o statusie Afryki Południowej.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leksykon Unii Europejskiej, Iwona Kienzler, Świat Książki, Warszawa 2003