USS Bainbridge (CGN-25) – Wikipedia, wolna encyklopedia

USS Bainbridge (CGN-25)
Ilustracja
Klasa

niszczyciel rakietowy (do 1975)
krążownik rakietowy

Historia
Stocznia

Quincy

Położenie stępki

5 maja 1959

Wodowanie

15 kwietnia 1961

 US Navy
Wejście do służby

6 października 1962

Wycofanie ze służby

13 września 1996

Los okrętu

złomowane 1999

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

9100 t

Długość

172 m

Szerokość

17,6 m

Zanurzenie

3,2 m

Napęd
2 reaktory atomowe D2G, dwie turbiny parowe o mocy 60 000 KM napędzające 2 śruby
Prędkość

30 węzłów

Uzbrojenie
2 dwuprowadnicowe wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych Terier a następnie Standard
2 wyrzutnie rakietotorped RUM-139 VL Asroc
1 ośmioprowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwokrętowych Harpoon
2x zestaw przeciwrakietowy Vulcan Phalanx 20 mm
Wyposażenie lotnicze
lądowisko dla jednego śmigłowca
Załoga

475

USS Bainbridge (DLGN-25/CGN-25) – jedyny w swoim typie amerykański okręt rakietowy o napędzie atomowym, który wszedł do służby w 1962. Okręt był początkowo klasyfikowany jako niszczyciel rakietowy-lider (określany też jako wielka fregata rakietowa), o oznaczeniu DLGN-25. Od 1975, po reformie klasyfikacji okrętów, klasyfikowany jako krążownik rakietowy, z oznaczeniem CGN-25. Był to najmniejszy w historii okręt nawodny wyposażony w napęd atomowy. To 4. jednostka w historii US Navy nosząca imię „Bainbridge” nadane na cześć komandora Williama Bainbridge'a, który był jednym z dowódców fregaty USS „Constitution”.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 50. w Stanach Zjednoczonych powstała koncepcja grupy uderzeniowej, której trzonem miał być lotniskowiec z napędem atomowym. Zgodnie z założeniami planu okręty eskorty, aby lepiej współdziałać z lotniskowcem, także miały mieć napęd atomowy. Pierwszym okrętem tego typu był krążownik rakietowy USS „Long Beach” (CGN-9), którego budowa rozpoczęła się w grudniu 1957. Potrzeba posiadania mniejszych jednostek eskortowych z napędem atomowych, klasyfikowanych wtedy w USA jako fregaty rakietowe lub niszczyciele-lidery (Destroyer Leader), doprowadziła do opracowania dwóch jednostek, które opracowano na podstawie dwóch typów fregat rakietowych z napędem konwencjonalnym. Powstały dwa unikatowe okręty USS „Bainbridge” i USS „Truxtun”, które opracowano odpowiednio na podstawie okrętów typu Leahy i Belknap.

USS „Bainbridge” powstał przez modyfikację projektu fregat rakietowych typu Leahy. Zmiany polegały na zastąpieniu konwencjonalnej siłowni dwoma reaktorami atomowym, wydłużeniu i poszerzeniu kadłuba i zastosowaniu stopów lekkich w konstrukcji nadbudówki. Obsługa nowej siłowni była bardziej pracochłonna, w związku z czym liczba członków załogi okrętu musiała ulec zwiększeniu. Stępkę pod USS „Bainbridge” położono 14 maja 1959 w stoczni Fore River w Quincy stan Massachusetts. Wodowanie miało miejsce 15 kwietnia 1961. Matką chrzestną okrętu była praprawnuczka komandora Williama Bainbridgea. Wejście do służby nastąpiło 6 października 1962.

Okręty podczas operacji „Morska Orbita”

Po wejściu do służby "Bainbridge" udał się w lutym 1963 w rejon Morza Śródziemnego, gdzie dołączył do grupy okrętów tworzonej przez lotniskowiec USS Enterprise (CVN-65). W 1964 do okrętów dołączył krążownik USS „Long Beach”, dzięki czemu powstał zespół uderzeniowy składający się wyłącznie z okrętów o napędzie atomowym. W sierpniu 1964 okręty wzięły udział w operacji „Morska Orbita”, w wyniku której w ciągu dwóch miesięcy opłynęły kulę ziemską. W październiku 1965 „Bainbridge” został przeniesiony do Floty Pacyfiku i wziął udział w wojnie wietnamskiej. W 1975 okręt został poddany trwającej ponad dwa lata modernizacji kosztującej 102 miliony dolarów. Podczas trwania prac modernizacyjnych zmieniono klasyfikację okrętu na krążownik rakietowy z oznaczeniem CGN-25.

Okręt został wycofany ze służby 13 września 1996. W 1997 rozpoczęto proces złomowania i zabezpieczenia siłowni atomowej, który zakończył się w październiku 1999.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jacek Krzewiński, Amerykańskie krążowniki atomowe, Morza Statki i Okręty, nr4/1998, ISSN 1426-529X

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]