U-612 – Wikipedia, wolna encyklopedia

U-612
Klasa

okręt podwodny

Typ

VIIC

Projekt

MVBVIIC

Historia
Stocznia

Blohm und Voss

Położenie stępki

21 kwietnia 1941

Wodowanie

9 stycznia 1942

 Kriegsmarine
Wejście do służby

5 marca 1942

Zatonął

6 sierpnia 1942

Los okrętu

samozatopiony 2 maja 1945

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


769 ton
871 ton

Długość

67,1 metra

Szerokość

6,2 metra

Zanurzenie

4,74 metra

Napęd
2 x silnik Diesla F46 (3200 KM)
2 x silnik elektryczny BBC GG UB720/8
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


17 węzłów
7,6 metra

Zasięg

pow.: 8500 Mm /10 w.
zan.: 80 Mm /4 węzły

Uzbrojenie
• 14 torped G7a i G7e lub 39 min TMA/TMB
działo 88 mm, działko 20 mm
Wyrzutnie torpedowe

dziób: 4 x 533 mm
rufa: 1 x 533 mm

U-612 – średniej wielkości oceaniczny okręt podwodny III Rzeszy typu VIIC zwodowany 9 stycznia 1942 w stoczni Blohm und Voss w Hamburgu.

5 marca 1942 roku okręt został przyjęty w skład Kriegsmarine (Feldpost Nr M 42 940) pod dowództwem Paula Siegmanna, w składzie 5. Flotylli U-Bootów w Kilonii. 6 sierpnia 1942 roku podczas ćwiczeń na Bałtyku, okręt został staranowany w zanurzeniu przez inny niemiecki okręt podwodny U-444. Natychmiastowe wynurzenie pozwoliło na uratowanie niemal całej załogi, okręt jednak zatonął. Załoga, ze stratą dwóch osób, została podjęta z wody przez dwa inne U-Booty, w tym U-444. 18 sierpnia 1942 roku został podniesiony i skierowany do remontu w stoczni Holmwerft w Gdańsku, po czym 31 maja 1943 roku przywrócony do służby w charakterze jednostki szkolnej. W celu niedopuszczenia do przejęcia okrętu przez Związek Radziecki, 2 maja 1945 roku okręt został zatopiony przez Niemców.

Nazwa okrętu została wykorzystania w sequelu filmu fabularnego Okręt (Das Boot) – nakręconym przez niemiecką telewizję Sky 1 8-odcinkowym serialu pod tym samym tytułem, którego niemiecka premiera odbyła się w 2018 roku. Nietypowa tajna operacja prowadzona w tym serialu przez U-612, jest tłem dla dramatycznych wydarzeń pod pokładem jednostki oraz w jej macierzystej bazie w Lorient.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]