Tybald II z Szampanii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tybald II Wielki

Tybald II Wielki (fr. Thibaut le Grand, ur. 1092, zm. 10 stycznia 1151 w Lagny-sur-Marne) – hrabia Blois (jako Tybald IV), Chartres, Meaux, Châteaudun i Sancerre od 1102 r., w latach 11251152 także hrabia Szampanii i Troyes. Syn Stefana, hrabiego Blois, i Adeli Normandzkiej, córki Wilhelma Zdobywcy.

Jakkolwiek był drugim męskim potomkiem swoich rodziców, jego starszy brat William został odsunięty od dziedziczenia, najprawdopodobniej wskutek upośledzenia umysłowego. Przez pierwsze lata jego rządów regencję sprawowała jego matka, hrabina Adela. W latach trzydziestych XII wieku Piotr Abelard przebywał w Szampanii jako gość hrabiego Tybalda. W 1135 r. Tybald był kandydatem do korony angielskiej, ale ubiegł go jego młodszy brat, Stefan. W latach 11421144 Tybald zaangażował się w wojnę z królem Francji, Ludwikiem VII zakończoną zajęciem Szampanii i zdobyciem miasta Vitry-le-François przez wojska królewskie.

W 1123 r. Tybald poślubił Matyldę, córkę Engelberta II z Karyntii, z którą miał czterech synów i sześć córek. Ich potomstwo to: