Tursko Wielkie (gromada) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tursko Wielkie
gromada
1954–1973
Państwo

 Polska

Województwo

kieleckie

Powiat

29–30 września 1954: sandomierski
1 października 1954–1972: staszowski

Data powstania

29 września 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Tursko Wielkie

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

4

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

14

brak współrzędnych

Tursko Wielkie – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Tursko Wielkie z siedzibą GRN w Tursku Wielkim utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie sandomierskim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13j/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Tursko Wielkie, Zawada, Trzcianka Górna i Sworoń ze zniesionej gminy Tursko Wielkie w tymże powiecie[6].

Dwa dni później, 1 października 1954, gromada weszła w skład nowo utworzonego powiatu staszowskiego w tymże województwie[7], gdzie ustalono dla niej 14 członków gromadzkiej rady narodowej[8].

31 grudnia 1959 do gromady Tursko Wielkie przyłączono obszar zniesionej gromady Matiaszów[9].

1 stycznia 1969 do gromady Tursko Wielkie przyłączono wsie Ossala, Ossala Lesisko, Niekrasów i Strużki ze zniesionej gromady Strużki[10]; z gromady Tursko Wielkie wyłączono natomiast wieś Zawada, włączając ją do gromady Połaniec w tymże powiecie[11].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 13j/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu sandomierskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 31 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 104)
  7. Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 235
  8. Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Staszowie z dnia 2 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 9 października 1954 r., Nr. 11, Poz. 35)
  9. Uchwała Nr 14/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 28 sierpnia 1959 r. o zniesieniu, połączeniu i utworzeniu niektórych gromad w województwie kieleckim (w brzmieniu uchwały Nr 27/59 z dnia 17 listopada 1959 r.) (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 21 grudnia 1959 r., Nr. 13, Poz. 97)
  10. Uchwała XV/57/68 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 14 października 1968 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie kieleckim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 23 grudnia 1968 r., Nr. 27, Poz. 224)
  11. Uchwała XV/58/68 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 14 października 1968 r. w sprawie zmiany granic i nazw niektórych gromad oraz przeniesienia siedzib niektórych gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 23 grudnia 1968 r., Nr. 27, Poz. 225)
  12. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.