Trzebiemir – Wikipedia, wolna encyklopedia

Trzebiemir, Trzebiemiar, Trzebiemier – staropolskie imię męskie, złożone z członów: Trzebie- (od prasł. *terba — "czyszczenie, trzebienie, ofiara", *terbiti — "karczować, trzebić, czyścić") i -mir ("pokój")[1]. Mogło oznaczać "tego, który oczyszczając od wroga zapewnia pokój".

Notowane w Polsce od ok. 1265 roku[2]. Niektóre możliwe staropolskie zdrobnienia: Trzeba (masc.), Trzebała (masc.), Trzebek, Trzebinka (masc.), Trzebisz, Trzebko, Trzebna (masc.), Trzebo, Trzeboł, Trzebost, Trzebosz, Trzeboszka (masc.), Trzechow, Trzeszek, Trzyszka (masc.)[1].

Trzebiemir imieniny obchodzi 15 sierpnia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b A.Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t.1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7
  2. ↑ W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych, t. 5 z. 3, (Śmigaj-Uznanic(s)ki), Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1980
Imiona
Imiennicy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Trzebiemir&oldid=73196911”